Wizerunek tęgiego brodacza z Laponii znamy głównie z reklam – ale kim był święty Mikołaj w rzeczywistości? Jego postać różni się znacznie od tej, którą znają wszystkie dzieci. Wyjaśniamy, jak wyglądało życie świętego Mikołaja z Miry i jak przedstawić najmłodszym jego historię! Kim był św. Mikołaj? Kiedy urodził się św. Mikołaj? Czy Święty Mikołaj ma dzieci? Poznaj najważniejsze informacje o Świętym Mikołaju. Kim był święty Mikołaj? W okresie przedświątecznym dzieci często zaczynają bardziej interesować się bożonarodzeniowymi tradycjami. Zadają wtedy mnóstwo pytań kim jest Święty Mikołaj, z jakiego kraju pochodzi Mikołaj, ile ma lat, gdzie mieszka itd. Historia Świętego Mikołaja jest naprawdę interesują i warto zapoznać z nią maluchy. A zatem, kto to był Święty Mikołaj? Święty Mikołaj, według średniowiecznych przekazów żył naprawdę. Był biskupem Miry, opisywanym w wielu legendach, których zapisy odnaleziono dopiero na kilkaset lat po jego śmierci. Za sprawą dobroci i cudów, które przypisano mu w oparciu o przekazywane z pokolenia na pokolenie opowieści, chrześcijanie uznali go za świętego i objęli jego patronatem wiele świątyń, miast czy zawodów. Życie Świętego Mikołaja. Skąd pochodzi Święty Mikołaj? Według zachowanych z czasów starożytności przekazów Święty Mikołaj sprawował swoją funkcję jak biskup na terenie, który dzisiaj leży w granicach Turcji. Miasto Mira, aktualnie nazywane Demre, w którym Mikołaj pełnił swoją posługę znajduje się w południowo-zachodniej części tego kraju. Miejsce urodzenia Świętego Mikołaja: gdzie urodził się Święty Mikołaj? Mikołaj urodził się ok. 270r. w greckim mieście Patara, jako jedyne dziecko zamożnej, głęboko wierzącej rodziny. Od początku wyróżniał się wśród rówieśników swoją pobożnością i życzliwością. Po śmierci rodziców, zamiast rozdysponować majątek na własne potrzeby, przeznaczył go na pomoc ubogim – w szczególności dzieciom. Dzielił się z nimi jedzeniem i pieniędzmi, zapewniając im lepszy byt i wyprowadzając ich z biedy. Dzięki swojej dobroci zyskał uznanie okolicznej ludności, która wybrała go na biskupa Miry – jednego z największych miast w regionie. Mikołaj, znany był nie tylko z obdarowywania ubogich, ale także ze wstawiennictwa za przestępcami i gorliwych modlitw. Dzięki nim, miał uratować trzech rybaków, którzy znaleźli się na morzu w czasie silnego sztormu. Podobno dokonał też cudu, wskrzeszając trzech mężczyzn zamordowanych przez hotelarza przez to, że nie było stać ich na uiszczenie opłaty za nocleg. Ile lat ma Święty Mikołaj? Według legendy Święty Mikołaj, biskup Miry, zmarł 6 grudnia, między 345 a 352 rokiem, czyli w wieku mniej więcej 70 lat. Urodził się bowiem około 270 roku, czyli jego jego sława pozostaje żywa już od przeszło 1750 lat. Kto to jest Święty Mikołaj? W porównaniu do postaci lapońskiego dziadka, znanego dziś? Podobieństwa przedstawia jedna z legend: Pewien chciwy człowiek, który drwił z biskupa, za sprawą kary boskiej popadł w nędze. Jego trzy córki straciły wówczas posag – majątek przekazywany przyszłemu mężowi w dniu ślubu. Nędznik, tracąc nadzieję na wydanie córek za mąż, postanowił oddać je do domu publicznego. Gdy Mikołaj, mieszkający w tamtym czasie w sąsiedztwie dowiedział się o zamiarach mężczyzny, postanowił uchronić dziewczęta przed utratą cnoty. Przez trzy noce, kiedy uboga rodzina spała, Mikołaj zakradał się pod ich domostwo i wrzucał monety na posag przez okno. Te wpadały do pończoch i trzewików – właśnie stąd wywodzi się tradycja ukrywania świątecznych prezentów w skarpetach czy obuwiu. Po wydaniu dwóch córek z posagiem za mąż, w trzecią noc ubogi mężczyzna zakradł się się przy oknie. Kiedy zauważył Mikołaja – nielubianego sąsiada, zawstydził się i zaczął żałować swoich grzechów. Po wydaniu trzeciej córki za mąż, mężczyzna zmienił swoje życie i zaczął postępować zgodnie z przykazaniami boskimi. Rodzice św. Mikołaja – kim byli? Nonna i Teofan – rodzice Mikołaja, pomimo zamożności wyznawali gorliwie wiarę w Boga i nie wywyższali się ze swoim bogactwem. Starali się wychować syna w chrześcijańskiej wierze, przekazując mu najważniejsze boskie wartości. Dzięki temu, Mikołaj urósł na empatycznego i pełnego dobroci młodzieńca – który nie miał wątpliwości, na co powinien przeznaczyć spadek po rodzicach. Kim był Święty Mikołaj – biskup? Kim w rzeczywistości był Święty Mikołaj? Pierwsze zapiski o Mikołaju, pochodzą z VI wieku – właśnie wtedy odnaleziono opowieści o dobroci i pobożności biskupa Miry. Jego urząd, potwierdzają także zapiski z soboru w Nicei, zwołanego w 325r. na polecenie cesarza Konstantyna Wielkiego. Według legendy, biskup Miry spoliczkował na nim Ariusza – ideologa prądu chrześcijaństwa, w którym nie uznaje się Trójcy Świętej. Zachowanie Mikołaja nie spodobało się zgromadzonym, którzy postanowili pozbawić go sakry biskupiej. Po stronie Mikołaja, stanął jednak sam Bóg – doceniając go za to, że obronił chrześcijaństwa, podczas gdy inni biskupi jedynie zatykali uszy słysząc bluźnierstwa Ariusza. Kult św. Mikołaja rozpowszechnił się jeszcze bardziej, kiedy cesarz Justynian nakazał postawić świątynię na cześć biskupa z Miry. Od tego momentu, patronatem świętego Mikołaja obejmowano tak wiele kościołów czy szkół, że nie mogli zliczyć ich sami średniowieczni skrybowie. Dlaczego Święty Mikołaj został świętym? Czczenie Mikołaja rozpoczęło się wraz z jego śmiercią – według wierzeń, jego podróży do Nieba towarzyszyły chóry anielskie. Na Wschodzie, za sprawą przekazywanych legend o sile jego modlitw i wskrzeszeniu zabitych mężczyzn, uznany został za patrona i przykład idealnego wiernego. Do Polski, kult świętego Mikołaja dotarł prawdopodobnie za czasów króla Zygmunta I – właśnie wtedy znaleziono modlitewnik z polską modlitwą do biskupa z Miry. Przekazy książkowe stanowią najlepszy dowód na to, kim był święty Mikołaj – za sprawą swojej dobroci stanowił wzór dla chrześcijan na całym świecie. Święty Mikołaj – patron. Czyim patronem jest Święty Mikołaj? Choć początkowo, na cześć św. Mikołaja stawiano wyłącznie świątynie, szybko zaczęto obejmować jego patronatem miejsca, grupy ludzi czy profesje. Mikołaj, jest patronem Państw – Albanii, Grecji, RosjiMiast – Aberdeen, Antwerpii, Bari, Berlina, Miry, Moskwy, Nowogrodu, a także polskich: Bydgoszczy, Chrzanowa, Elbląga i GłogowaProfesji – bednarzy, cukierników, piekarzy, piwowarów, marynarzy, rybaków, notariuszy, kierowców i kupcówWiernych – szczególnie pielgrzymów i jeńców Historia Świętego Mikołaja dla dzieci Dawno temu, w bogatej rodzinie urodził się chłopiec, Mikołaj. Rodzice kupowali mu najpiękniejsze zabawki i stroje, a w domu nigdy nie brakowało pysznego jedzenia i drogiej zastawy. Chłopiec dorastał nie tylko w bogactwie, ale także w miłości do Boga, którą przekazali mu rodzice. Po ich śmierci, postanowił podzielić majątek pomiędzy biednych. Obdarowywał bezdomnych i schorowanych ludzi, ale największą radość sprawiało mu wręczanie prezentów dzieciom. Pewnego razu, Mikołaj spotkał biednego chłopa, który wyznał, że nie ma wystarczająco dużo pieniędzy, aby wydać swoje córki za mąż. Starzejący mężczyzna nie mógł pozwolić sobie na dalszą pracę i utrzymywanie córek. Mikołajowi od razu zrobiło się go żal. Postanowił więc pod osłoną nocy podrzucić rodzinie sakiewki z pieniędzmi. Mikołaj nie chciał, by ktoś go zauważył, dlatego wspiął się na dach i rzucił woreczki przez komin. Te, wpadły do suszących się w kominku skarpet córek gospodarza. Po odnalezieniu podarunków, radość w rodzinie nie miała granic – niedługo później ojciec wyprawił trzy huczne wesela. Wszystkie z córek znalazły wspaniałych, kochających mężów. Od tego momentu, na całym świecie pozostawia się prezenty w skarpetkach, aby upamiętnić Mikołaja. Dzięki swojej dobroci, chłopiec stał się świętym i do dziś żyje w raju. Kim był święty Mikołaj? Film Jaki film warto obejrzeć z pociechą, by przekazać jej historię świętego w prosty i przystępny sposób? Nasza propozycja to „Mikołaj, chłopiec który został świętym” – wesoła animacja ukazująca życie przyszłego biskupa, od narodzin do sprawowania sakramentu. Film, świetnie łączy postać biskupa z postacią staruszka obdarowującego dzieci prezentami – po obejrzeniu animacji, dziecko z pewnością zrozumie, do czego nawiązuje obecny wizerunek Mikołaja! Rodzice i uczniowie pytają o Świętego Mikołaja Skąd pochodzi święty Mikołaj – biskup?Choć Mikołaj kojarzony jest głównie z Mirą, urodził się w niewielkim miasteczku Patara. Podczas wyborów na biskupa, ustalono, że zostanie nim pierwsza osoba, która rankiem wejdzie pomodlić się do kościoła. Bóg pokierował młodego Mikołaja właśnie do Miry – po to, aby to on objął urząd biskupi. W którym wieku żył święty Mikołaj?Mikołaj żył na przełomie III i IV wieku. Domniemana data jego urodzin to 270 rok – a śmierci, pomiędzy 345 a 352. Choć nie można jednoznacznie stwierdzić, w którym roku odszedł, znany jest dzień – 6 grudnia. To stąd wywodzą się nasze Mikołajki. W którym roku urodził się Święty Mikołaj?Święty Mikołaj urodził się prawdopodobnie około 270 roku naszej ery. Ile lat ma Mikołaj?Ponieważ Mikołaj urodził się około 270 roku, a zmarł prawdopodobnie między 345 a 352 rokiem, oznacza to, że w momencie śmierci miał 70 lat. Natomiast jego legenda i sława sięgnęła naszych czasów, a zatem ma już ponad 1750 lat. W jakim kraju urodził się Święty Mikołaj?Miejsce urodzenia św. Mikołaja to starożytna Grecja, obecnie jednak terytorium to leży w granicach Turcji. Miasto w którym urodził się Święty Mikołaj?Święty Mikołaj urodził się w greckim portowym mieście Patara, obecnie znajduje się ono na terytorium Turcji. Mikołaj 6 grudnia – co upamiętnia ta data?6 grudnia tradycyjnie obchodzimy mikołajki, jako wspomnienie Świętego Mikołaja, biskupa Miry. Był to prawdopodobnie dzień jego śmierci. W jakich latach żył Święty Mikołaj?Święty Mikołaj urodził się ok. 270 roku, a umarł najprawdopodobniej między 345 a 352 rokiem, czyli na przełomie III i IV wieku. Biskupem jakiego miasta był pierwowzór Świętego Mikołaja?Pierwowzór Św. Mikołaja był biskupem miasta Mira, znajdującego się obecnie na terenie Turcji, pod inną nazwą: Demre.

Wydawało ci się, że jedna opowieść o Świętym Mikołaju wystarczy dziecku na wiele lat. Ale maluch rośnie i zachowuje się niczym detektyw – zadaje coraz więcej dociekliwych pytań. A ty? Broń swojej wersji wydarzeń. Gdy dziecko pyta, nie trać głowy. To ile ich w końcu jest i który jest prawdziwy Ta kwestia pojawi się pewnie, gdy w czasie jednej wizyty w sklepie sześciu Mikołajów poczęstuje was cukierkami... Pozwól dziecku przyjrzeć się podrabianym Mikołajom i wyjaśnij, że to przebranie. Powiedz, że ludzie udają dziadków z brodami, by wprawić innych w przedświąteczny nastrój. O komercyjnych celach raczej nie mów – to część skomplikowanego, dorosłego świata. A dlaczego Asia z przedszkola mówi, że wcale nie ma Mikołaja Tu odpowiedź będzie wymagać od ciebie umiejętności dyplomatycznych. No bo nie oskarżając koleżanki dziecka o kłamstwo, trochę jakbyś sama się do niego przyznawała. A tego nie chcesz. Któreś z was przecież musi nie mieć racji? Tylko pozornie. Wytłumacz swojemu maluchowi, że jeśli niektórzy nie wierzą w Świętego Mikołaja, to nie oznacza od razu, że tej postaci nie ma. Może Asia nie widziała nigdy uroczego staruszka, bo odwiedza ją, kiedy ona śpi? Starszakowi możesz także podać przykład zjawisk, w które wierzy się, choć nigdy się ich nie widziało, np. że ziemia jest okrągła (trudno się o tym naocznie przekonać). Dodaj też, że nie powinien na siłę zmieniać „poglądów” koleżanki. Skąd ten Święty tak naprawdę bierze wszystkie prezenty Na pewno nie z supermarketu! Jeśli są nawet podobne do tych ze sklepu, to my polecamy wersję o rękodziele Mikołaja. Dzięki temu uczysz malca, że praca przynosi korzyści, a dawanie radości innym jest przyjemne (Święty cieszy się, gdy widzi uśmiechnięte dzieci). Opowiedz dziecku, że Mikołaj przez cały rok razem ze swoimi pomocnikami przygotowuje zabawki dla dzieci (przy okazji wyprzedzasz pytanie malca o to, co robi Mikołaj przez większość roku). Dmucha piłki, przykleja lalkom oczka z guzików i włosy z jedwabnych nici, przykręca zabawkowym samochodom koła... Czy Mikołaj potrafi jednego dnia odwiedzić wszystkie dzieci Historia o zmianach stref czasowych odpada. Jest mocno naciągana, a poza tym maluchy nie przywiązują wagi do czasu. Lepiej posłużyć się materią bardziej im znaną i lepiej pojmowaną, czyli... magią. Wyjaśnij, że Mikołaj jako istota czarodziejska potrafi wszystko. Jest więc w stanie odwiedzić wszystkie dzieci jednego dnia. Przy okazji znajdujesz wytłumaczenie, dlaczego nie zostaje na wigilijnej kolacji: maluchów jest dużo i każdy chce dostać prezent jak najszybciej. Dlaczego nie wszystkie dzieci dostają prezenty Nie mów, że Mikołaj przychodzi tylko do grzecznych maluchów, bo potem będzie ci trudno wytłumaczyć, dlaczego twoja pociecha ma przynieść do przedszkola prezent dla malca z domu dziecka. Lepiej powiedz, że staruszek czasem po prostu nie wyrabia się z roznoszeniem prezentów i wtedy szuka pomocy innych dzieci. Dodaj, że jeśli prosi kogoś o pomoc, to znaczy, że ma do niego zaufanie. A więc dziecko powinno się postarać i znaleźć z tobą taki prezent, jaki samo chciałoby dostać. Maluchowi schlebia rola pomocnika! Skąd on zawsze wie, co chcę dostać pod choinkę Nie ma prostszego rozwiązania niż napisanie razem z dzieckiem listu do brodatego dziadka. On rozwieje wątpliwości malca. Jeśli jednak jakimś cudem nie zrobiliście tego wspólnie, trudno, musisz skłamać: powiedz, że sama napisałaś, bałaś się, że list nie dojdzie na czas, więc wysłałaś go prosto z pracy... Dlaczego Święty Mikołaj ma buty mojego tatusia Lepiej, gdy... do tego nie dopuścimy. Szkoda by było, gdyby właśnie w taki sposób maluch przestał wierzyć w świętego. Dlatego tutaj znajdziecie dziesięć porad taty z mikołajowym doświadczeniem, jak wszystko zorganizować, by nie było żadnej wpadki. Kiedy prawda wyjdzie na jaw Maluch pewnej zimy przestaje zadawać podchwytliwe pytania, tylko stwierdza prosto z mostu: „Już nie wierzę w Świętego Mikołaja”. Nadchodzi czas na zmianę strategii. • Wyjaśnij, dlaczego co roku prezenty przynosi Mikołaj. Powiedz, że taka jest tradycja, że to fajna zabawa i że czasem warto wierzyć w rzeczy magiczne. To ważne, by maluch nie czuł się przez ciebie oszukany. • Podkreśl dojrzałość dziecka. Maluch, poznając całą prawdę o Mikołaju, niejako przechodzi do „klanu” dorosłych. A dzieci lubią czuć się starsze i mądrzejsze. • Zaangażuj malca w świąteczne przygotowania. Teraz, kiedy już wie, że Mikołaja nie ma, może przecież sam robić prezenty i obdarowywać nimi rodzinę. A to jest tak samo przyjemne, jak ich otrzymywanie.

Bez Świętego Mikołaja życie byłoby smutne! Dlatego nie ma co spieszyć się z „uświadamianiem” dziecka. Lepiej łagodnie wprowadź malucha w tę cudowną, świąteczną magię. Dziecko smacznie śpi, a ty owijasz w kolorowy papier zabawki i słodycze, które już niedługo znajdą się pod choinką. Niestety, cały ten trud i tak nie tobie zostanie przypisany. Wszystkie zasługi zbierze staruszek z siwą brodą, którego w dodatku nikt nigdy nie widział! A może skończyć już z tą konspiracją? Czy nie lepiej otwarcie powiedzieć dziecku, że Święty Mikołaj to postać historyczna? Czy kolorując rzeczywistość, nie sprawimy, że dziecko boleśnie się zawiedzie, gdy wreszcie odkryje prawdę? Nie zabieraj dziecku magii Twój kilkulatek wcale nie musi wiedzieć, że staruszek z białą brodą podrzucający prezenty pod choinkę to bajka wymyślona przez dorosłych. Przeciwnie, wiara w zdarzenia niezwykłe i tajemnicze to coś, czego przedszkolaki, a nawet dzieci w wieku wczesnoszkolnym bardzo potrzebują, bo: rozpala wyobraźnię, rozwija fantazję i kreatywność. uczy rozpoznawać swoje pragnienia i wyrażać je. Już samo pisanie listu do św. Mikołaja jest dla malucha ważnym doświadczeniem. ćwiczy trudną sztukę cierpliwości, czekając na przybycie magicznej postaci. czuje się kimś ważnym i wyjątkowym, co ma duże znaczenie dla poczucia własnej wartości dziecka, gdy zostaje obdarowany (choć nieraz malca korci, by narozrabiać, nie kaprysi przy stole i bez ociągania idzie spać, by zasłużyć na wymarzone podarki). Nie spiesz się z całą prawdą Któregoś dnia malec zacznie jednak powątpiewać w istnienie Świętego Mikołaja. Zaskoczy pytaniem np., jakim cudem Święty wchodzi do domu przez nikogo niezauważony czy sunie po chmurach saniami zaprzężonymi w renifery. Czy to oznacza, że w tym momencie należy powiedzieć dziecku prawdę o Świętym Mikołaju? Niekoniecznie. Cztero-, sześciolatek często zadaje takie pytania wcale nie dlatego, że domyśla się prawdy. Interesują go po prostu różne szczegóły dotyczące magicznej postaci. A jeśli nawet podejrzewa, że to rodzice kładą prezenty pod choinką, to nie zawsze oczekuje potwierdzenia swoich domysłów. Często pragnie jedynie wzbogacić cudowną bajkę o dodatkowe elementy. Dlatego lepiej nie spiesz się z odkrywaniem prawdy. Gdy maluch spyta cię, gdzie Święty Mikołaj mieszka czy kupuje zabawki, zachęć go, by spróbował sam znaleźć odpowiedź („A jak ty to sobie wyobrażasz?”). Możesz też wyjaśnić, że ciebie też nurtują podobne wątpliwości, ale jednego jesteś pewna – św. Mikołaj kocha dzieci i cieszy się, gdy sprawia im radość. Osłódź fakty Prędzej czy później z ust dziecka padnie jednak pytanie, jak to naprawdę jest ze Świętym Mikołajem. Dziecko może zacząć drążyć problem choćby po rozmowie z kolegami, którzy podważą wiarygodność twoich wcześniejszych tłumaczeń. Wtedy nie ma już co zasłaniać się wymówkami. Powiedz dziecku wprost, że – owszem – Mikołaj nie jest żywą postacią. Jednak istnieje on w sercach tych wszystkich, którzy w Boże Narodzenie chcą zrobić niespodziankę ukochanym osobom. Przedstawiając fakty w łagodny, ciepły sposób, nie tylko ułatwisz malcowi przyjęcie prawdy o Świętym Mikołaju. Obudzisz też Świętego Mikołaja w dziecku, by i ono z czasem odkryło przyjemność płynącą z obdarowywania bliskich. Warto też wyjaśnić dziecku, że taki święty istniał kiedyś w rzeczywistości. Był biskupem, który bardzo kochał wszystkich ludzi i im pomagał. Dlatego teraz dorośli starają się go naśladować. Bez obaw, dzieci na ogół wcale nie są mniej szczęśliwe, wiedząc, że prezenty dają sobie kochający się ludzie. Nadal oczekują na przyjście Mikołaja – symbol dobra i dzielenia się z innymi. Sprawdź, czy jest czas na wizytę Mikołaja Nie każde dziecko, które wierzy w Świętego Mikołaja, jest już gotowe na spotkanie z nim – przypominają psycholodzy. Dwu-, trzyletniego malucha starzec w czerwonej kapocie mówiący grubym głosem może przestraszyć. Trudno też oczekiwać, aby taki maluch bez najmniejszego stresu usiadł Mikołajowi na kolanach czy wyrecytował mu wierszyk. Masz w planie taki właśnie scenariusz? Uważnie obserwuj dziecko. Jeśli reaguje lękiem na przebierańców spacerujących z worami po ulicach, to sygnał, że wizytę Mikołaja lepiej przełożyć na następny rok. Inaczej rezultatem przeciążenia emocjonalnego może być płacz, a nie pełnia szczęścia. Co innego, gdy twoje dziecko jest już starszym, pewnym siebie przedszkolakiem. Wtedy odwiedziny Świętego Mikołaja z pewnością będą dla niego wspaniałym przeżyciem. Nawet gdy dziecko już dobrze wie, że prezenty przyniesie przebrany tata czy wujek, w niczym nie umniejszy to jego radości z wyczekiwanego spotkania. Dlatego, zdaniem psychologów, ten miły świąteczny rytuał warto podtrzymywać jak najdłużej. Wiek dziecka nie ma w tym wypadku znaczenia. Przecież taka wspólna zabawa z przymrużeniem oka sprawia radość nawet dorosłym! ZOBACZ TEŻ: 9 sposobów, by umilić dziecku oczekiwanie na święta

„Mamusiu, tatusiu, czy święty Mikołaj naprawdę istnieje?” Oto chwila szczerości, której się obawia wielu rodziców. Kiedy 7-letni chłopczyk domaga się zapewnienia, że bajkowa postać roznosząca te wszystkie cudowne prezenty rzeczywiście istnieje i że rodzice go nie okłamali, w jego oczach maluje się rozczarowanie i smutek. Jak się okazało, wszystkiemu był winien chłopczyk z sąsiedztwa, który odkrył przykrą prawdę, stawiając rodziców w niezręcznej sytuacji. „Nie wierzę, że istnieje Bóg” — oznajmił mamie 7-letni John. Artykuł zamieszczony w dzienniku World Herald wyjaśnia, dlaczego tak się zachował: „John podobno usłyszał tego dnia, że święty Mikołaj nie istnieje. Oświadczył więc mamie, że Boga chyba też nie ma”. Przypominając sobie to rozczarowanie doznane w dzieciństwie, 25-letni John powiedział: „Jeżeli rodzice każą dzieciom wierzyć w świętego Mikołaja, to chyba nadużywają ich zaufania”. Jak postąpić w tej delikatnej sprawie? Opinie pedagogów są sprzeczne. Jeden zachęcał rodziców, by wyjawili dzieciom prawdę, nim ukończą one 6-7 lat, i ostrzegał, że „podtrzymywanie tego mitu może się okazać szkodliwe dla ich psychiki”. W książce Why Kids Lie—How Parents Can Encourage Truthfulness(Dlaczego dzieci kłamią — jak rodzice mogą zachęcać do mówienia prawdy) dr Paul Ekman pisze: „Jako rodzice, macie bez wątpienia ogromny wpływ na dzieci — na ich postawę, przekonania i zachowanie w kontaktach z innymi, choćby w kwestii kłamstwa i oszustwa”. Następnie dodaje: „Jeżeli raz skłamiecie, nadużywając ich zaufania, możecie na zawsze zatruć wasze stosunki. Odzyskanie zaufania bywa niezwykle trudne, a czasem w ogóle niemożliwe”. Po co więc oszukiwać w sprawie gwiazdkowego prezentu? Specjalistka w zakresie wychowywania dzieci oświadczyła: „Moim zdaniem są one wstrząśnięte nie tyle odkryciem, że święty Mikołaj nie istnieje, ile faktem, iż rodzice je oszukiwali”. Po czym dodaje: „Dorośli świadomie usiłują wprowadzić dzieci w błąd w sprawie świętego Mikołaja. Wmawiając im, że święty Mikołaj jest postacią autentyczną, wcale nie pobudzamy ich wyobraźni. Po prostu kłamiemy”. Dzieci od najmłodszych lat uczy się, że ludziom nie można ufać: „Nie rozmawiaj z obcymi”. „Nie wierz wszystkiemu, co mówią reklamy telewizyjne”. „Powiedz, że mamy nie ma w domu”. Skąd dziecko ma wiedzieć, komu można zaufać? W książce How to Help Your Child Grow Up (Jak pomóc dziecku dorastać) powiedziano: „Dzieci dość wcześnie powinny się nauczyć, jak potrzebne i piękne są uczciwość, odwaga i prawe postępowanie wobec innych, a takie szkolenie zaczyna się w domu”. Dolores Curran postanowiła zbadać, co umacnia więzy rodzinne. W książceTraits of a Healthy Family (Cechy zdrowej rodziny). Na czwartym miejscu znalazło się zaufanie. „W zdrowej rodzinie”, pisze autorka, „zaufanie jest drogocenną wartością, którą dzieci i rodzice rozwijają i starannie pielęgnują, w miarę jak wspólnie przechodzą różne koleje życia rodzinnego”. Rodzice postąpią więc mądrze, gdy zadadzą sobie pytanie: Czy warto podtrzymywać mit o świętym Mikołaju, skoro można przy tym zawieść zaufanie dzieci? Czasami traci się je bezpowrotnie. Czy chcesz ponieść taki ogromny koszt?

Wszystkie dzieci wierzą w istnienie Świętego Mikołaja! Są pewne, że w okresie świątecznym przynosi prezenty maluchom, które były grzeczne przez cały rok. Dowiedz się, kiedy dzieci przestają wierzyć w Świętego Mikołaja i jak najlepiej wytłumaczyć im, że nie istnieje. Co zrobić, aby nie były rozczarowane, gdy poznają prawdę? Odpowiedzi znajdziesz w poniższym artykule. Czy Święty Mikołaj istnieje? Mnóstwo dzieci w wierzy w istnienie Świętego Mikołaja i to, że przynosi prezenty grzecznym i posłusznym maluchom. Jednak wraz z upływem czasu, dzieci zaczynają mieć wątpliwości i czują, że coś jest nie tak, jeśli chodzi o jego istnienie. Jak w takiej sytuacji powinni zachować się rodzice? Co mówić dzieciom? Co mówić dzieciom o Świętym Mikołaju? Dziecięca wiara w Świętego Mikołaja, zdaniem ekspertów pozwala im w magiczny i niezapomniany sposób przeżywać Boże Narodzenie. Psychologowie twierdzą, że rodzice nie powinni za szybko pozbawiać swoich pociech złudzeń i demaskować prawdy o Mikołaju. Zbyt wczesne uświadamianie małych dzieci i tłumaczenie im, że Mikołaj nie istnieje, jest niewskazane. Dopiero, gdy dzieci rosną, zaczynają mieć wątpliwości i zadawać pytania, rodzice nie powinni ich okłamywać i na siłę podtrzymywać historii o Mikołaju. Kiedy dzieci przestają wierzyć w Świętego Mikołaja? Około 5-6 roku życia, dziecięca fantazja zaczyna ustępować miejscu racjonalnemu podejściu do świata. Dzieci zaczynają mieć wtedy coraz więcej wątpliwości, są dociekliwe i zadają niewygodne dla rodziców pytania. To najlepszy moment na przeprowadzenie z nimi rozmowy o tym, czy Święty Mikołaj istnieje. Jak wytłumaczyć dzieciom, że Mikołaj nie istnieje? Rozmowa z dzieckiem o tym, że Święty Mikołaj nie istnieje, nie należy do łatwych zadań rodziców. Gdy u dzieci pojawia się coraz więcej wątpliwości dotyczących istnienia Mikołaja, nie należy podtrzymywać tej historii na siłę. Warto stopniowo ją modyfikować i przekształcić w piękną legendę. Opowieść o Świętym Mikołaju To dobry czas na przedstawienie prawdziwej historii o biskupie Świętym Mikołaju, jako postaci historycznej. Dzieciom można opowiedzieć o tym, że Mikołaj w ciągu jednej nocy nie daje rady dostarczyć prezentów wszystkim maluchom na świecie i jest to świąteczna opowieść. W roli swoich pomocników zgodnie ze zwyczajem wybiera rodziców, i to właśnie od nich dzieci otrzymują świąteczne prezenty.

Pamiętam ten moment doskonale. Mogłam mieć cztery, maksymalnie pięć lat. Jechałam samochodem z rodzicami. Wracaliśmy wtedy z rodzinnej wigilii u dziadków na Mokotowie. Moja mama mocno mnie przytulała i w końcu wyznała mi coś totalnie zaskakującego. „Kochanie, tak naprawdę Święty Mikołaj nie istnieje” – powiedziała, szepcząc mi te brutalne słowa do ucha. W taki oto sposób mała Magdusia została uświadomiona, że nie ma czarów, magia nie istnieje i choćbym bardzo chciała, to starszy pan z białą brodą nie przyniesie mi już prezentu nigdy więcej, bo… wyręczą go rodzice. Fajnie, co? Na usprawiedliwienie mojej mamy muszę dodać, że to nagłe wyjawienie prawdy było efektem zamęczania jej przeze mnie kłopotliwymi pytaniami w stylu, „Mamo, dlaczego ten Święty Mikołaj przyszedł w kalesonach i szlafroku?, „Dlaczego Święty Mikołaj ma watę na twarzy? „A gdzie jest dziadek?”. I tak dalej. A jak to było u Was? Kiedy się dowiedziałyście, że Święty Mikołaj nie istnieje? No i może jeszcze ważniejsze pytanie, kiedy planujecie uświadomić swoje dzieci? Święty Mikołaj to narzędzie w rękach rodziców Dzisiaj, kiedy sama jestem mamą uważam, że Święty Mikołaj to bardzo dobre i przydatne narzędzie w rękach rodziców. Oczywiście, że w skrajnych sytuacjach, kiedy wszystkie inne metody wychowawcze zawodzą, to w okolicach grudnia powołuję się na Mikołaja i mówię mojej 4-latce, „Pamiętaj, Święty Mikołaj patrzy i wpisuje dzieci do księgi dzieci grzecznych”. Tak, tak, wiem, że nie powinno się używać stwierdzenia grzeczny/niegrzeczny. Staram się tego nie robić, bo jestem przeciwniczką zamykania dzieciaków w szufladkach, ale jestem tylko człowiekiem, tylko rodzicem i czasami nawet najlepszym się zdarza. Święty Mikołaj Święty Mikołaj to oczywiście nie tylko straszak na dzieci. Historia prawdziwego Świętego Mikołaja, który oddał cały swój majątek jest piękna i budująca i warto mówić o niej maluchom. Chciałabym także, aby moja córka i syn jak najdłużej wierzyli w Mikołaja i wypatrywali go w nadziei na super prezenty. Wiadomo jednak, że w końcu nadejdzie ten moment, kiedy dzieci trochę dorosną, zaczną składać fakty i odkryją prawdę o tym świecie, że nic nie jest takie na jakie wygląda. A jak to było u mnie? No więc zaczęło się tak… Nie masz jeszcze naszej aplikacji? Pobierz Akuku Mamo W latach 80., nie istniały firmy „specjalizujące się w Świętych Mikołajach”. Nie dzwoniło się nigdzie i nie opłacało obcego faceta, by udawał przed dziećmi Mikołaja. Zazwyczaj ktoś z rodziny przebierał się i wcielał się w postać zmęczonego daleką drogą przybysza z Laponii. Wchodził do domu z wielkim workiem wypełnionym prezentami, rozsiadał się na fotelu i rozpoczynał pół godzinną szopkę z dziećmi w rolach głównych. W moim domu przebranym Mikołajem był albo mój dziadek, albo w skrajnych sytuacjach moja… ciocia. Oczywiście w Polsce te ponad 30 lat temu nie można było kupić wypasionego stroju Świętego, dlatego trzeba było się ratować tym, co akurat się nawinęło. U mnie w domu dziadek zakładał zazwyczaj białe kalesony, zimowe buciory ( raz nawet zdarzyły się kapcie!!! ), czerwony szlafrok z poliestru, czapkę i brodę z waty. Dla niepoznaki wkładał również wielkie okulary. Do tego modulacja głosu, lekkie przygarbienie i przedstawienie gotowe. Pamiętam, że zanim ja i moja kuzynka (byłyśmy wtedy jedynymi dziećmi w rodzinie) dostałyśmy prezent musiałyśmy trochę się wysilić. Tak jak w życiu. Łatwo nie było i oczywiście nic za darmo. Mikołaj trzymał w ręku upominek, ale zanim powędrował on do nas, musiałyśmy coś zaśpiewać, zatańczyć lub ewentualnie wyrecytować. Oczywiście wszyscy mieli duży ubaw. No i ja też. Cieszyłam się z prezentów, ale mówiąc szczerze nie do końca lubiłam te występy i zawsze gdy Mikołaj wchodził czułam lekki stresik. Może przez ten wątpliwej jakości strój? Może przez te zadania do wykonania? Nie wiem. Nie jest to bardzo istotne. Istotne jest za to to, że wszyscy się świetnie bawili, płacząc ze śmiechu, że dzieciaki nie rozpoznały za przebraniem własnego dziadka. Wiem to stąd, że mamy kasetę wideo z nagraną na niej jedną Wigilią. To właśnie po tych świętach dowiedziałam się zresztą, że Mikołaj nie istnieje. Faktycznie dziadek nie wyglądał najlepiej jako Święty i nic dziwnego, że już jako mała dziewczynka szybko zorientowałam się, że coś tu nie gra. Przeczytaj także: Kaja Funez-Sokoła o macierzyństwie, modelingu i psychologii W czasach gdy byłam nastolatką i chciałam dokuczyć moim rodzicom, często im wypominałam, że za szybko powiedzieli mi prawdę o świętach i zepsuli mi całą zabawę. Teraz z perspektywy czasu uważam jednak, że moja szybka edukacja w zakresie świąt Bożego Narodzenia wcale nie była taką tragedią, jak może się to wydawać. Oczywiście fajnie jest wierzyć jak najdłużej i mieć zabawę z mikołajowej otoczki, ale ciekawie jest także przejść na drugą stronę i zacząć rozumieć mechanizmy dorosłego świata. Gdy znałam już prawdę… Pamiętam, że rodzice mi przykazali, abym nie zdradzała mojej młodszej kuzynce prawdy o Mikołaju. I jak na mnie to podziałało? No ba, czułam się jak stara. Razem z dorosłymi śmiałam się po kryjomu z kalesonów dziadka, albo z cioci, która próbowała zmieniać swój głos, by brzmiał bardziej po męsku. Uważałam się za członkinię klanu dorosłych. Mówiąc szczerze też zszedł ze mnie jakiś taki stresik, który pojawiał się przed występami dla Mikołaja. Dalej tańczyłam i recytowałam, ale na większym luzie, bo i tak wiedziałam, że czy się pomylę czy też nie to i tak prezent mi się należy. Oczywiście nie chcę powiedzieć, że Święty Mikołaj generuje zbyt dużo stresu i lepiej nie robić dzieciom wody z mózgu i jak najszybciej powiedzieć im prawdę. Fajnie jest w niego wierzyć i wiem, że będę chciała by moje dzieci czekały na niego jak najdłużej, a nie przekopywały mieszkanie w poszukiwaniu prezentów ukrytych przez rodziców. Wiem też jednak, że jak Alicja czy Rysio zaczną już rozumieć coraz więcej i będą nas zasypywać kłopotliwymi pytaniami to nie będę na siłę im ściemniać tylko powiem prawdę w możliwie jak najdelikatniejszy sposób. Bo prawda, nawet ta o Mikołaju wcale nie musi rujnować psychiki. Wręcz przeciwnie. Magda.

Podobno dopóki wierzy się w Mikołaja, jest się dzieckiem. Prędzej czy później przychodzi jednak taki moment, że trzeba powiedzieć dziecku, że ten Mikołaj, który u nas był to tak naprawdę wujek. Albo tata, sąsiad, obcy, wynajęty facet. Jak to zrobić bezboleśnie? Najlepszą metodą, moim zdaniem, jest nie oszukiwanie od samego początku. To wcale nie oznacza, że należy dwulatkowi powiedzieć, że zaraz przyjdzie tata w przebraniu i przyniesie prezent. Można zrobić to w delikatny, ale prawdziwy sposób. I ta “metoda” sprawdza się u nas w domu. Co mówię? Mikołaj był zwykłym człowiekiem. Już jako młodzieniec bardzo lubił pomagać innym ludziom. Kiedy zmarli jego rodzice rozdał cały swój majątek biednym. Dbał o to, by nikomu nie brakowało jedzenia i pieniędzy. Nawet, gdy został biskupem nie zapominał o ubogich. Zmarł 6 grudnia i właśnie wtedy wspominamy Mikołaja. Legenda głosi, że kiedy odchodził z tego świata na niebie ukazały się anioły i rozbrzmiał chór anielski. Kościół ogłosił go Świętym. Żeby pamięć o Świętym Mikołaju nie zaginęła jego pomocnicy rozdają dzieciom prezenty. Mikołajem może zostać każdy kto chce zrobić przyjemność innym. Tym sposobem Mikołaj jakby jest, ale go nie ma. Przychodzi ktoś z brodą w czerwonym ubraniu i daje upominek. Ale prawdziwy Święty Mikołaj nie żyje już na ziemi. Co zrobić jeśli do tej pory nie powiedziano tego dziecku i jest przekonane, że widzi prawdziwego Świętego Mikołaja, na przykład w centrum handlowym? Nic. Jeśli wierzy i ma z tego ogromną radość to nie psujmy tego. Pamiętam jak sama czekałam na niego, a kiedy tylko się zjawiał serducho waliło mi jak szalone. Wspominam to ze łzami w oczach. To jedne z najlepszych wspomnień z mojego dzieciństwa. Jeśli dziecko samo zaczyna wątpić w to, że facet w przebraniu jest prawdziwy, jeśli pyta i drąży to najgorszym pomysłem byłoby powiedzenie, że faktycznie to przebieraniec. Maluch odczyta to w taki sposób, że był oszukiwany i przez wiele lat to wujek przynosił klocki, zabawki i smakołyki. Trwanie w kłamstwie, choć w dobrej wierze, też nie jest ok. Pamiętam w jaki sposób ja się dowiedziałam, że facet w czerwieni to nie prawdziwy Święty. Rozpoznałam go. I choć wcześniej domyślałam się, że rodzice nie mówią prawdy, to i tak było mi trochę przykro. Co więc robimy? Wracamy do punku A, czyli do prawdy. Zawsze jest to mniej szokujące niż “Święty Mikołaj nie istnieje”. Jeśli w Waszym domu Mikołaj nie zjawia się fizycznie, a zostawia prezenty w nocy albo dopiero pod choinką, to w momencie, gdy dziecko już wątpi i pyta, można powiedzieć, że ma szczęście, bo jego rodzice są właśnie jego pomocnikami. Bez względu na to czy dziecko wciąż wierzy w Mikołaja, czy nie, radość z prezentów jest niezmienna. I to jest fajne 🙂

Święty Mikołaj to wierutne kłamstwo, czy jeden z najpiękniejszych elementów dzieciństwa? fot. Drobnymi krokami zbliża się najpiękniejszy czas w roku. Cały grudzień owiany jest słodką tajemnicą i oczekiwaniem na cudowne przeżycia. Ale... co roku, my rodzice zadajemy sobie to samo pytanie: czy dzieci powinny wierzyć w świętego Mikołaja czy nie? Zdania psychologów są podzielone. Jedni przekonują, że wiara w Świętego to prawo każdego dziecka i biada temu, kto je złamie! A inni otwarcie nazywają świętego Mikołaja „jednym z największych kłamstw, które rodzice wmawiają dziecku i biada ci rodzicu, że okłamujesz swoje dziecko”. I jak tu być mądrym? Ilu jest Mikołajów? Oczywiście tylko jeden jest prawdziwy, ale dziwnym trafem przed świętami wszyscy go spotykają, tylko nie dziecko! Zaczyna się tak: 6 grudnia, za oknem śnieg (ostatnio częściej deszcz), malec budzi się. Zagląda pod łóżko, pod poduszkę i do butów. W jednym z tych miejsc znajduje upominek dla siebie. „To od Mikołaja” mówi mama lub tata. „On u nas był? A czym przyjechał? A dlaczego go nie widziałem/widziałam? Jak wszedł do domu?” – zaczyna się lista długich pytań i wyjaśnień rodziców. Potem smyk wędruje do przedszkola w białej koszuli, bo wie, że to dziś ten ważny dzień i Mikołaj będzie w przedszkolu! Hura! Znowu prezent! Gdy dziecko wraca do domu, pojawia się jeszcze babcia z dziadkiem: „Wiesz spotkaliśmy dziś Mikołaja, powiedział, aby ci to przekazać?”. Wieczorem pojawia się pytanie od dziecka: „Mamo, a ilu jest tych Mikołajów?”, „Jest jeden, ale ma dużo pomocników! I my widzimy tylko pomocników! Prawdziwego Mikołaja nikt nie widział”. „Ja widziałem/widziałam. Był u mnie w przedszkolu!!!”. Wnioski? Dziecko chce wierzyć w to, co widzi! Jeśli Mikołaj był w przedszkolu i to niech on będzie tym jednym jedynym prawdziwym Mikołajem! Jeden Mikołaj równia się jeden prezent! Jeśli chcesz, aby dziecko wierzyło w Mikołaja, niech to będzie jeden prezent, który dziecko dostanie od Mikołaja np. z przedszkola. Zobacz więcej: 5 sennych trików na nocnych marków Kiedy przychodzi Mikołaj? W niektórych rodzinach dzieci są obdarowywane prezentami 6 grudnia, pod choinką znajdują też prezenty, ale mniejsze, „ten główny” jest 6 grudnia. W innych rodzinach najwspanialsze prezenty są pod choinką, a prezent od Mikołaja jest tylko „symboliczny”. Ktoś przebrany za Mikołaja powinien się pojawić raz, albo 6 grudnia albo 24. Inaczej mogą pojawić się pytania „Dlaczego Mikołaj przychodzi dwa razy? Dlaczego on jest inny niż ten z przedszkola?”. Dziecko samo zacznie wątpić w istnienie świętego Mikołaja. fot. Czy powiedzieć dziecku, że Mikołaj nie istnieje? Rodzice zastanawiają się, czy to powiedzieć, zanim dziecko zostanie uświadomione przez kolegę ze szkoły czy przedszkola? Przecież zawsze znajdzie się ktoś, kto już odkrył „straszliwą tajemnicę świętego Mikołaja” i nie waha się jej wyjawić rówieśnikom. Czy czekać na ten moment, kiedy ktoś zrobi to za nas? Czy powiedzieć samemu i zburzyć tą piękną iluzję, w jaką wierzy dziecko? Czy od początku nie pozwalać na wiarę w bajkę o Mikołaju? Wiele zależy od dziecka i tego, w jakim jest wieku. Są 9-latki i 10-latki, które nadal wierzą w Mikołaja, mimo, że koledzy i koleżanki ze szkolnej ławy już to odradzali, są 6-latki, które już powątpiewają. Tu nie ma dobrej odpowiedzi dla wszystkich dzieci. Tu każdy rodzic jest ekspertem, bo najlepiej zna swoje dziecko. Dorota Zawadzka mówi: „Są dzieci gotowe na przyjęcie tej strasznej wiadomości w wieku lat 4 i są takie, które nie są na nią gotowe wieku lat 10. Była taka głośna sprawa w Australii parę lat temu. Nauczycielka w zerówce powiedziała dzieciom, że święty Mikołaj nie istnieje. Rodzice się wściekli i spowodowali zwolnienie nauczycielki ze szkoły, bo ich zdaniem to rodzic decyduje o tym, kiedy to się ma wydarzyć.”. Wiara w Świętego Mikołaja to wiara w coś dobrego! Wiele osób, nawet dorosłych, bardzo lubi opowieść o świętym Mikołaju. Dlaczego? Bo to dobra opowieść, w której spełniają się marzenia, dla Mikołaja każde dziecko i każda jego potrzeba jest ważna! Mikołaj to jest po prostu ktoś dobry i piękne jest to, że w okresie Bożego Narodzenia każdy ma szansę stać się takim dobrym Mikołajem! A wy i wasze dzieci nadal wierzycie w świętego Mikołaja?

W życiu każdego dziecka przychodzi moment, w którym rodzice muszą przekazać mu prawdę na temat Świętego Mikołaja. Warto wiedzieć, kiedy taka rozmowa powinna mieć miejsce i jak ją przeprowadzić, aby nie sprawić przykrości maluchowi. W życiu każdego dziecka przychodzi moment, w którym rodzice muszą przekazać mu prawdę na temat Świętego Mikołaja. Warto wiedzieć, kiedy taka rozmowa powinna mieć miejsce i jak ją przeprowadzić, aby nie sprawić przykrości maluchowi. Dzieci są prawdziwymi mistrzami w zadawaniu trudnych pytań. Tematem, który poruszają często przed Gwiazdką, jest istnienie Świętego Mikołaja, czyli ubranego na czerwono staruszka, rozwożącego świąteczne prezenty. Kiedy maluch dopytuje, czy Mikołaj jest prawdziwy, wielu rodziców nie wie, jak się zachować. Czy można bez ogródek powiedzieć dziecku, że jest on jedynie wymysłem? Czy może jednak lepiej jak najdłużej utrzymywać malucha w nieświadomości, licząc na to, że w końcu sam domyśli się prawdy? Kasia gotuje z krokiety z pieczarkami Święty Mikołaj – dziecięce marzenia Święta Bożego Narodzenia to często jedne z najpiękniejszych wspomnień, jakie zachowujemy z dzieciństwa. Pachnące pierniki, wspólne dekorowanie choinki, śpiewanie kolęd, spotkanie z rodziną i długo wyczekiwane prezenty. Oczywiście ważnym elementem świątecznej magii jest dla najmłodszych postać Świętego Mikołaja – to do niego najmłodsi piszą listy i to jego sań wypatrują za oknem podczas wigilijnej kolacji. Oczywiście rodzice mogą podejść do świąt w sposób zdroworozsądkowy i od samego początku mówić maluchowi, że prezenty wręczają dorośli, a Święty Mikołaj to postać fikcyjna. Z pewnością oszczędzi mu to rozczarowania, jednak czy w ten sposób święta nie będą dla niego mniej magiczne? Warto również mieć na uwadze, że maluch może przekazywać informacje o tym, że Święty Mikołaj nie istnieje, swoim rówieśnikom. Trudno przewidzieć, jak dzieci i ich rodzice zareagują na tego typu zachowanie. Ujawnienie prawdy o Mikołaju – kiedy i jak Zdecydowana większość rodziców podtrzymuje w swoich domach tradycję związaną ze Świętym Mikołajem. Warto jednak wiedzieć, że legendy tej nie należy kontynuować zbyt długo i za wszelką cenę. W pewnym wieku każdy maluch zaczyna kwestionować istnienie Mikołaja. Jest to dobry moment na to, by przekazać mu prawdę. Kurczowe trzymanie się mitu może podważyć wiarę dziecka we własny osąd rzeczywistości lub zaburzyć jego zaufanie do rodziców. Jak powiedzieć dziecku, że Święty Mikołaj nie istnieje? Rodzice, których stresuje perspektywa takiej rozmowy, mogą skorzystać z bajek terapeutycznych, w których prawda wyjaśniona jest w sposób przystępny i bardzo subtelny.

Data modyfikacji: Wtorek, Jak zareagować, gdy z ust dziecka padnie jedno z najtrudniejszych pytań, czyli „Mamo, czy Mikołaj istnieje?”. Powiedzieć prawdę czy mijać się z faktami? Radzimy, co zrobić w takiej sytuacji i kiedy uświadomić malca, że świętego Mikołaj nie ma. Pytanie o istnienie świętego Mikołaja należy do tych, które niejednego rodzica przyprawiają o ból głowy, a jednocześnie nie pozwala łatwo wywinąć się od odpowiedzi. Brutalne uświadomienie malcowi, że pisanie listów, wieszanie skarpety przy łóżku, zostawianie słodkości i szklanki mleka przy kominku oraz samo wyczekiwanie aż Mikołaj wejdzie przez komin było bezcelowe może poważnie naruszyć jego postrzeganie świata. Przecież magia dziadka z długą brodą i workiem prezentów to nieodzowny element świąt Bożego Narodzenia. W kwestii świętego Mikołaja nie ma jednoznacznej odpowiedzi, kiedy i w jaki sposób zburzyć dziecku jego dotychczasowe przekonanie. Jedni twierdzą, że trzeba to zrobić jak najszybciej, inni uważają, że nie powinno się niszczyć malcowi dzieciństwa pozbawiając go jednego z magicznych przekonań o świecie. Trzeba samemu wyczuć odpowiedni moment. Nie można też po prostu powiedzieć, że Mikołaj nie istnieje. Dobrym rozwiązaniem jest budowanie od początku w pociesze przekonania, że Mikołaj jest postacią fikcyjną podobnie jak Śpiąca Królewna czy Piotruś Pan. Warto opowiedzieć mu historię biskupa Miry, czyli prawdziwego świętego Mikołaja. Z czasem samo zacznie odróżniać rzeczywistość od bajkowego świata i zrozumie, że sympatyczna postać jest tylko kultywowaniem tradycji. Lepiej też zrobić to samemu niż czekać na to, aż dziecko zostanie uświadomione przez rówieśników lub starsze rodzeństwo. Jeśli chcesz kontynuować tradycję, możesz dać malcowi logiczne wyjaśnienie. Jeden człowiek w jeden wieczór nie jest w stanie obdarować wszystkich dzieci na całym świecie, dlatego potrzebuje pomocników w postaci rodziców, dziadków i innych dorosłych, aby żaden malec nie czuł się pokrzywdzony, że nie dostał prezentu. Kołdra dziecięca. Jaka dla niemowlaka? Jaki rozmiar? 2020-11-02 Dobranie odpowiedniej pościeli i materaca do łóżeczka dla dziecka to dopiero połowa sukcesu na drodze do zapewnienia mu jak najwyższego komfortu snu. Istotne zn... Co robić, gdy dziecko bije i gryzie? Jak oduczyć dziecko bicia innych? 2019-09-03 Wielu rodziców zastanawia się, co robić, kiedy ich pociecha okazuje swoją złość w niewłaściwy sposób, a dokładnie – kiedy dziecko bije i gryzie. Jak pokazać mu, że jego zachowanie nie jest odpowiednie, a jednocześnie go nie skrzywdzić? Co robić, gdy to 2 latek bije, a co, gdy chodzi już o bunt siedmiolatka? Gry uczące angielskiego. Co pomoże w nauce języka? 2019-09-02 Twoje dziecko uczy się języka angielskiego? Zastanawiasz się, co zrobić, aby pomóc mu w nauce? Sprawdź nasze propozycje! Pierwsze dni w przedszkolu – zasady 2019-08-28 O tym, że pierwsze dni trzylatka w przedszkolu mogą być bardzo trudne, wie doskonale każdy rodzic, które przeżył adaptację malucha do placówki. Sprawdź! Najlepsze audiobooki dla dzieci. Jaki wybrać? 2019-08-19 Bajki na audiobookach można nazwać jednym z najlepszych wynalazków naszych czasów. Które audiobooki dla dzieci zagwarantują maluchowi najlepszą rozrywkę? Książki Jespera Juula, które pomogą ci zrozumieć twoje dziecko 2019-08-02 Szukasz książek i poradników, które pomogłyby ci w przemyślany sposób kształtować relacje z dzieckiem i świadomie podejść do rodzicielstwa? Świetnym wyborem będą publikacje Jespera Juula – jego książki dla rodziców to kopalnia wiedzy o tym, jak radzić sobie z maluchem i z samym sobą w roli rodzica. Oto krótka lista publikacji podpisanych nazwiskiem Juula, które mogą cię zainteresować. Klikając przycisk „Akceptuję” zgadzasz się, aby serwis sp i jego Zaufani Partnerzy przetwarzali Twoje dane osobowe zapisywane w plikach cookies lub za pomocą podobnej technologii w celach marketingowych (w tym poprzez profilowanie i analizowanie) podmiotów innych niż sp. obejmujących w szczególności wyświetlanie spersonalizowanych reklam w serwisie Wyrażenie zgody jest dobrowolne. Wycofanie zgody nie zabrania serwisowi przetwarzania dotychczas zebranych danych. Wyrażając zgodę, otrzymasz reklamy produktów, które są dopasowane do Twoich potrzeb. Sprawdź Zaufanych Partnerów sp. Pamiętaj, że oni również mogą korzystać ze swoich zaufanych podwykonawców. Informujemy także, że korzystając z serwisu wyrażasz zgodę na przechowywanie w Twoim urządzeniu plików cookies lub stosowanie innych podobnych technologii oraz na wykorzystywanie ich do dopasowywania treści marketingowych i reklam, o ile pozwala na to konfiguracja Twojej przeglądarki. Jeżeli nie zmienisz ustawień Twojej przeglądarki, cookies będą zapisywane w pamięci Twojego urządzenia. Więcej o plikach cookies, w tym o sposobie wycofania zgody, znajdziesz w Polityce Plików Cookies. Więcej o przetwarzaniu danych osobowych przez sp w tym o przysługujących Ci uprawnieniach, znajdziesz tutaj. Pamiętaj, że klikając przycisk „Nie zgadzam się” nie zmniejszasz liczby wyświetlanych reklam, oznacza to tylko, że ich zawartość nie będzie dostosowana do Twoich zainteresowań. V06 80

Postać Świętego Mikołaja budzi kontrowersje. Czy mówić o niej dzieciom, czy lepiej od razu powiedzieć prawdę skąd się biorą prezenty pod choinką? Każda z tym możliwości niesie ze sobą pozytywne i negatywne konsekwencje. Przeczytajcie! Skąd wzięła się legenda o świętym Mikołaju? Pierwowzór tej postaci pochodził z Miry i żył na przełomie III i IV w. naszej ery. Był jedynym dzieckiem bardzo zamożnej pary. Po śmierci rodziców często obdarzał najuboższych różnymi upominkami, tak by oni nie domyślili się, od kogo one pochodzą. Później został wybrany biskupem i nadal dbał o potrzeby swoich wiernych… Święty Mikołaj dla najmłodszych W pierwszym okresie życia dziecka, począwszy od narodzin do 6 lat, maluch jeszcze nie potrafi oddzielać fantazji od rzeczywistości - wierzy we wszystko, co przekażą mu rodzice. Dlatego prawdomówność, konsekwencja i rzetelność opiekunów jest w tym czasie dla rozwoju psychicznego dziecka bardzo ważna. Ich brak w późniejszym wieku może prowadzić do braku poczucia bezpieczeństwa i problemów z prawdomównością. Zgodnie z naukami Marii Montessori nasza rzeczywistość jest tak ciekawa, że nie trzeba jej na siłę ubarwiać, kolory są wśród nas, wystarczy tylko dobrze się rozejrzeć. Żeby w pełni przeżyć święta Bożego Narodzenia, nie trzeba wymyślać kolejnej postaci, która kojarzy się wyłącznie z prezentami. Dzieci są bardzo ciekawe świata, tego co je otacza i chcą poznawać prawdziwe życie, dlatego aby uniknąć późniejszego rozczarowania, można wykorzystać dziecięcą ciekawość do poznawania tradycji z różnych stron świata związanych ze świętami i poznawać wspólnie tę prawdziwą stronę świąt. Święta same w sobie są magicznym i rodzinnym czasem, ze wspaniałymi tradycjami: strojeniem choinki, budowaniem szopki, Wigilią i śpiewania kolęd. Dzieci tak samo cieszą w czasie otwierania prezentów wiedząc, że są one przygotowane przez rodziców i bliskich. Maluchy mogą samodzielnie przygotowywać prezenty dla rodziny i uczą się, że obdarowywanie innych jest równie wspaniałe, jak dostawanie prezentów. Kiedy nie chcemy „okłamywać” naszych dzieci, możemy im opowiedzieć historię o prawdziwym Mikołaju, który był dobry i rozdawał biednym prezenty. W czasie świąt naśladujemy ten zwyczaj i dajemy sobie prezenty. Dzięki takiemu ujęciu tematu unikniemy rozczarowania wywołanego „kłamstwem” dotyczącym bajkowego Mikołaja oraz nie stracimy zaufania dzieci. Co daje wiara w św. Mikołaja? Z drugiej strony, czy jest coś złego w wierze w św. Mikołaja? Większość dzieci w żłobku, przedszkolu czy szkole wierzy, że św. Mikołaj naprawdę przynosi im prezenty. Czy maluch, który twierdzi inaczej nie będzie odrzucony przez grupę i pozbawiony całej otoczki związanej z wypatrywaniem, wyczekiwaniem bajkowej postaci? Rodzice chcący kultywować tą tradycję, niekoniecznie od razu muszą stracić wiarygodność. Można zasugerować, że Mikołaj to bajkowa postać, taka sama jak np: wróżki, krasnoludki, smerfy. Łatwiej będzie w przyszłości wytłumaczyć maluchowi, że Mikołaja tak naprawdę nie ma, kiedy o to zapyta. Dzieci odczuwają silną potrzebę wierzenia w bajki. Lubią szczęśliwe zakończenia, gdzie zło zawsze zostaje pokonane. Ten magiczny świat sprawia, że maluchy czują się w nim bezpiecznie, mają poczucie sprawiedliwości i rozwijają swoją wyobraźnię. Postać św. Mikołaja właśnie wzbudza zaufanie, niesie ze sobą dobro i ciepło, dzieci wyczekują go z upragnieniem. Uczy dzielenia się z innymi, że dawanie prezentów jest czymś przyjemnym, że należy być grzecznym i dobrym dla innych. Pisanie listów do Mikołaja nie tylko rozwija wyobraźnię, słownictwo, ale nam rodzicom pozwala poznać potrzeby i pragnienia dzieci, bo przecież mówią w nich nie tylko o rzeczach materialnych, ale o często o tym o czym marzą, czego mają za mało. Podjęcie decyzji o tym czy mówić czy nie należy do indywidualnej oceny rodzica, ponieważ każda droga ma swoje plusy i minusy.

© Wiara w świętego Mikołaja rozwija wyobraźnię dziecka, nadaje szczególną atmosferę świętom, motywuje je do właściwego zachowania. Nie ma określonego wieku, w którym należy uświadomić dziecku, że Mikołaj z Laponii nie istnieje. Wszystko zależy od indywidualnego rozwoju dziecka i wyczucia rodziców. Wiara w świętego Mikołaja rozwija wyobraźnię dziecka, nadaje szczególną atmosferę świętom, motywuje je do właściwego zachowania. Nie ma określonego wieku, w którym należy uświadomić dziecku, że Mikołaj z Laponii nie istnieje. Wszystko zależy od indywidualnego rozwoju dziecka i wyczucia rodziców. Święty Mikołaj istnieje Na pytanie – „Czy święty Mikołaj istnieje?” - w pierwszym momencie najlepiej odpowiedzieć twierdząco. Dziecko żyje magią świąt, wyczekuje cały rok na świętego z brodą i prezentami, nie ma sensu od razu pozbawiać go wyjątkowości tego wydarzenia. Pisanie listów do św. Mikołaja jest doskonałą okazją do nauki przelewania swoich myśli na papier. Z kolei rodzicom listy od pociech dają szansę na poznanie marzeń dzieci. Wiara w świętego Mikołaja ma jeszcze jedną niewątpliwą zaletę – pomaga zdyscyplinować dziecko, tłumacząc mu, że święty przychodzi tylko do grzecznych dzieci. To, czy warto tak postąpić zależy już od światopoglądu rodziców. Św. Mikołaj nie istnieje Wmawianie dziecku – pomimo jego wątpliwości - że Mikołaj istnieje, niesie ryzyko utraty zaufania przez dziecko. Syn bądź córka mogą dowiedzieć się prawdy w sposób dla siebie szokujący – np. od starszego rodzeństwa, kolegów i koleżanek, którzy przedstawią im prawdę wprost. Jeśli dziecko zaczyna podejrzewać, że święty Mikołaj nie istnieje, nie ma sensu na siłę przekonywać go, że jest inaczej. Należy raczej pochwalić jego bystrość. Jeżeli dziecko zacznie na głos wypowiadać swoje wątpliwości, np. „To trochę dziwne, żeby renifery umiały latać. Ten Mikołaj chyba nie istnieje”, najlepiej skwitować uwagi jednym zdaniem – „Jesteś bardzo bystry, brawo”. Osoby wierzące powinny po jakimś czasie wytłumaczyć dziecku, że choć Mikołaj w czerwonym stroju nie istnieje, to kiedyś żył św. Mikołaj – biskup z Miry. Była to postać autentyczna, wyglądała jednak zupełnie inaczej niż człowiek wykreowany przez media, ściślej koncern Coca-Coli. Kasia gotuje z świąteczny makowiec © gpointstudio/ Czy święty Mikołaj istnieje – kiedy powiedzieć dziecku prawdę Wiara w świętego Mikołaja rozwija wyobraźnię dziecka, nadaje szczególną atmosferę świętom, motywuje je do właściwego zachowania. Nie ma określonego wieku, w którym należy uświadomić dziecku, że Mikołaj z Laponii nie istnieje. Wszystko zależy od indywidualnego rozwoju dziecka i wyczucia rodziców. Wiara w świętego Mikołaja rozwija wyobraźnię dziecka, nadaje szczególną atmosferę świętom, motywuje je do właściwego zachowania. Nie ma określonego wieku, w którym należy uświadomić dziecku, że Mikołaj z Laponii nie istnieje. Wszystko zależy od indywidualnego rozwoju dziecka i wyczucia rodziców. Święty Mikołaj istnieje Na pytanie – „Czy święty Mikołaj istnieje?” - w pierwszym momencie najlepiej odpowiedzieć twierdząco. Dziecko żyje magią świąt, wyczekuje cały rok na świętego z brodą i prezentami, nie ma sensu od razu pozbawiać go wyjątkowości tego wydarzenia. Pisanie listów do św. Mikołaja jest doskonałą okazją do nauki przelewania swoich myśli na papier. Z kolei rodzicom listy od pociech dają szansę na poznanie marzeń dzieci. Wiara w świętego Mikołaja ma jeszcze jedną niewątpliwą zaletę – pomaga zdyscyplinować dziecko, tłumacząc mu, że święty przychodzi tylko do grzecznych dzieci. To, czy warto tak postąpić zależy już od światopoglądu rodziców. Św. Mikołaj nie istnieje Wmawianie dziecku – pomimo jego wątpliwości - że Mikołaj istnieje, niesie ryzyko utraty zaufania przez dziecko. Syn bądź córka mogą dowiedzieć się prawdy w sposób dla siebie szokujący – np. od starszego rodzeństwa, kolegów i koleżanek, którzy przedstawią im prawdę wprost. Jeśli dziecko zaczyna podejrzewać, że święty Mikołaj nie istnieje, nie ma sensu na siłę przekonywać go, że jest inaczej. Należy raczej pochwalić jego bystrość. Jeżeli dziecko zacznie na głos wypowiadać swoje wątpliwości, np. „To trochę dziwne, żeby renifery umiały latać. Ten Mikołaj chyba nie istnieje”, najlepiej skwitować uwagi jednym zdaniem – „Jesteś bardzo bystry, brawo”. Osoby wierzące powinny po jakimś czasie wytłumaczyć dziecku, że choć Mikołaj w czerwonym... © gpointstudio/Adobe Stock Kiedy i jak powiedzieć dziecku, że Święty Mikołaj nie istnieje? W życiu każdego dziecka przychodzi moment, w którym rodzice muszą przekazać mu prawdę na temat Świętego Mikołaja. Warto wiedzieć, kiedy taka rozmowa powinna mieć miejsce i jak ją przeprowadzić, aby nie sprawić przykrości maluchowi. W życiu każdego dziecka przychodzi moment, w którym rodzice muszą przekazać mu prawdę na temat Świętego Mikołaja. Warto wiedzieć, kiedy taka rozmowa powinna mieć miejsce i jak ją przeprowadzić, aby nie sprawić przykrości maluchowi. Dzieci są prawdziwymi mistrzami w zadawaniu trudnych pytań. Tematem, który poruszają często przed Gwiazdką, jest istnienie Świętego Mikołaja , czyli ubranego na czerwono staruszka, rozwożącego świąteczne prezenty. Kiedy maluch dopytuje, czy Mikołaj jest prawdziwy, wielu rodziców nie wie, jak się zachować. Czy można bez ogródek powiedzieć dziecku, że jest on jedynie wymysłem? Czy może jednak lepiej jak najdłużej utrzymywać malucha w nieświadomości, licząc na to, że w końcu sam domyśli się prawdy? Święty Mikołaj – dziecięce marzenia Święta Bożego Narodzenia to często jedne z najpiękniejszych wspomnień, jakie zachowujemy z dzieciństwa. Pachnące pierniki, wspólne dekorowanie choinki , śpiewanie kolęd, spotkanie z rodziną i długo wyczekiwane prezenty. Oczywiście ważnym elementem świątecznej magii jest dla najmłodszych postać Świętego Mikołaja – to do niego najmłodsi piszą listy i to jego sań wypatrują za oknem podczas wigilijnej kolacji . Oczywiście rodzice mogą podejść do świąt w sposób zdroworozsądkowy i od samego początku mówić maluchowi, że prezenty wręczają dorośli, a Święty Mikołaj to postać fikcyjna. Z pewnością oszczędzi mu to rozczarowania, jednak czy w ten sposób święta nie będą dla niego mniej magiczne? Warto również mieć na uwadze, że maluch może przekazywać informacje o tym, że Święty Mikołaj nie istnieje , swoim rówieśnikom. Trudno przewidzieć, jak dzieci i ich rodzice zareagują na tego typu zachowanie. Ujawnienie prawdy o Mikołaju – kiedy i jak Zdecydowana większość... Image by Jak zostać zawodowym świętym Mikołajem? Mikołaj do wynajęcia pracuje przez 2 miesiące w roku. Z jego usług korzystają klienci indywidualni, szkoły i przedszkola oraz firmy i instytucje. Zakres zadań zawodowego Mikołaja podczas wizyty jest na ogół omawiany indywidualnie, podobnie jak cena jego usług. Za półgodzinne spotkanie może on zarobić nawet 200 zł. Mikołaj do wynajęcia pracuje przez 2 miesiące w roku. Z jego usług korzystają klienci indywidualni, szkoły i przedszkola oraz firmy i instytucje. Zakres zadań zawodowego Mikołaja podczas wizyty jest na ogół omawiany indywidualnie, podobnie jak cena jego usług. Za półgodzinne spotkanie może on zarobić nawet 200 zł. Kto może zostać świętym Mikołajem? Świętym Mikołajem do wynajęcia może zostać każdy, kto ma odrobinę zdolności aktorskich, łatwość nawiązywania kontaktu z ludźmi, w tym także z dziećmi. Nawet jeśli nie przypominasz posturą postawnego Mikołaja, jesteś od niego młodszy i nie masz brody, możesz to nadrobić dzięki charakteryzacji. Strój świętego Mikołaja , broda i peruka, sztuczny brzuch oraz akcesoria takie, jak rękawiczki, dzwonek, okulary, duża torba na prezenty można kupić przez internet. Kompletny strój wraz z dodatkami, wykonany z polaru lub weluru, kosztuje ok. 300-500 zł. Jak pracuje święty Mikołaj? Święty Mikołaj pracuje przede wszystkim w okresie przedświątecznym i krótko po świętach Bożego Narodzenia: od połowy listopada do połowy stycznia. Do zamawiających usługi świętego Mikołaja należą osoby prywatne, które chcą w ten sposób zapewnić dzieciom dodatkową atrakcję podczas wieczoru wigilijnego. Są nimi także przedszkola i szkoły, które organizują spotkanie ze świętym Mikołajem połączone z zabawą bożonarodzeniową. Usługi świętego Mikołaja zamawiają także firmy i instytucje organizujące wigilię firmową, tzw. śledzika, i wręczają pracownikom drobne upominki. Święty Mikołaj może też w okresie przedświątecznym pracować w centrum handlowym, rozdaje tam prezenty kupione wcześniej przez rodziców, i pozuje z dziećmi do zdjęć. Praca świętego Mikołaja może być dobrym sposobem na dodatkowy zarobek . Wymaga ona umiejętności nawiązywania kontaktu z ludźmi, zdolności aktorskich, gotowości do... Małgorzata Rozenek-Majdan Ślub od pierwszego wejrzenia Trendy w koloryzacji włosów na wiosnę i lato 2022. Te odcienie robią mocne wrażenie Dopamine dressing to najgorętszy trend sezonu. Obłędną koszulę w stylu Małgorzaty Rozenek-Majdan kupisz w Sinsay za 39,99 Klaudia Halejcio w najmodniejszych spodniach tego lata. Podobne kupisz w Sinsay za 35 zł Urszula Jagłowska-Jędrejek Anna Lewandowska w modnym swetrze ponad tysiąc złotych. W Sinsay kupisz podobny za 50 złotych! Aleksandra Skwarczyńska-Bergiel Najmodniejsze buty na wiosenno-letni sezon. Te modele ma w szafie każda it-girl

To Święty Mikołaj! Właśnie rozpoczął wizje lokalne, sprawdzając, jak zachowują się dzieci, by wiedzieć, komu pod choinkę przynieść prezenty, a komu rózgę. I naprawdę trzeba uważać, bo nigdy nie wiadomo, czy akurat nie zagląda przez okno. Gdy na cmentarzach dopaliły się już wszystkie znicze i zwiędły wszystkie kwiaty, a codzienność zrobiła się znowu spokojna i nudna, moje dzieci stały się grzeczne. Nagle odzyskały zapał do porządkowania zabawek, wyrzucania do kosza papierków po cukierkach czy zjadania obiadków. Nawet ubranka przed snem są tak dokładnie złożone „w kostkę”, że nadają się tylko do… prasowania. No i ta zgodna atmosfera! „Siostrzyczko - braciszku”… Prawdziwa sielanka! Cudowna metoda wychowawcza czy czary? Nie, to Święty Mikołaj. Właśnie rozpoczął wizje lokalne, sprawdzając, jak zachowują się dzieci, by wiedzieć, komu pod choinkę przynieść prezenty, a komu rózgę. I naprawdę trzeba uważać, bo nigdy nie wiadomo, czy akurat nie zagląda przez okno. Rodzice też muszą się pilnować, bo inaczej mogą usłyszeć od swoich pociech: „Mikołaj wszystko widzi!”. Skoro tak, to lepiej się nie narażać. Byłoby głupio dostać w tym wieku rózgę… List do Świętego Mikołaja To bardzo ważna sprawa. W ten sposób możemy poznać marzenia naszych pociech. A mogą nas zaskoczyć, bo dzieci nie są materialistami, często, zwłaszcza te młodsze, nie rozumieją znaczenia pieniądza. Dla nich liczy się to, że wróżka śpiewa, księżniczka kucyków lata, a z klocków buduje się helikopter z obrotowym śmigłem i linką holowniczą. Nieważne, że to wszystko jest drogie, przecież Święty Mikołaj i tak tego nie kupuje, bo wszystko ma. A skoro tak, to może też podarować pierścionek z brylantem dla mamusi i wypasione auto dla tatusia. I jeszcze dom z ogrodem dla babci, i psa dla dziadka, i… może lepiej pomóżmy dzieciom w pisaniu tego listu. Na początku musimy wyjaśnić, że Święty Mikołaj ma do obdarowania mnóstwo ludzi i dlatego możemy poprosić go tylko o np. 3 prezenty. Niech dziecko zastanowi się, o jakiej rzeczy marzy najbardziej. Możemy napomknąć też o wartości czy właściwościach prezentu. Święty Mikołaj nie przynosi giwer, pistoletów czy gry o krwiożerczych potworach, bo sprzeciwia się zabijaniu. Jest przecież „święty”. Nie podaruje też prostownicy do włosów 7-letniej dziewczynce, bo to jest sprzęt dla dorosłych. Żywe zwierzątka nie są rzeczami i nie wolno traktować ich jak zabawki. Zapakowany w kolorowe pudełko chomik, świnka morska, pies lub kot, ustawiony pod rozświetloną choinką i „rozpakowywany” potem przez niecierpliwego malca jest przerażony i może nawet przypłacić to zdrowiem lub życiem. Gdy wszystkie kwestie są wyjaśnione, a dziecko wie, o co poprosi Świętego Mikołaja, możecie zabrać się za list. Może być napisany (koniecznie przez dziecko!) lub narysowany na ładnym papierze, dowolnie ozdobiony i… serdeczny. „Daj mi, musisz mi przynieść” w ogóle nie wchodzą w rachubę. Za to „bardzo Cię proszę i dziękuję” jak najbardziej. Rodzice też mogą napisać swoje listy, dzięki temu Święty Mikołaj odetchnie z ulgą, że w końcu nie musi męczyć się z wymyślaniem prezentów dla dorosłych. Wszystkie listy układamy na parapecie przy wybranym oknie, na kominku lub w miejscu wcześniej ustalonym. Możemy dołożyć jakąś czekoladkę lub ciasteczko na zachętę, bo przecież Święty Mikołaj to też człowiek. Ta wielka wiara przenosi góry. „Nie musisz już tracić pieniążków na lalkę, mamusiu. Mikołaj mi ją przyniesie!” – oznajmia poważnie córeczka. Jest szczęśliwa, bo zrobiła dobry uczynek – zaoszczędziła rodzicom wydatków, a lalkę i tak dostanie, przecież Święty Mikołaj zawsze spełnia marzenia grzecznych dzieci. Jak to dobrze być dzieckiem!... Jak łatwo jest wtedy czerpać radość z każdej chwili życia. Świat wydaje się taki prosty i piękny. Idealny do wzrastania, do stawania się dobrym, wartościowym człowiekiem. I gdy nawet pojawią się jakieś problemy, to jest mama, tata, babcia, dziadek, no i… ten Święty Mikołaj. Czepia się, co prawda, nieumytych zębów i bałaganu w zabawkach, ale widocznie dorośli tak już mają, nawet święci. Za to cuda dokonuje prawdziwe! Ferrari z klocków było! Gadający kucyk dla siostry też. A rodzice w życiu by tego nie kupili, bo mają „ważne wydatki”. I niestety żałują, że już dorośli, i że nie mogą powierzyć wszystkich swoich marzeń Świętemu Mikołajowi. Ale o tym nie powiedzą przecież swoim dzieciom. Jeszcze nie teraz… Bo nie wolno odbierać dzieciństwa! To najważniejszy etap w naszym życiu. Dzieciństwo kształtuje człowieka na całe życie. To fundament osobowości, od którego zależy, jacy będziemy. Ważnym elementem dzieciństwa jest bajka. To dzięki niej dziecko poznaje życie, oswaja się z problemami, uczy pokonywać trudności. Bajki dają nadzieję, uczą wiary, mądrości i dobroci. Pokazują świat w sposób niematerialny. Są pożywką dla duszy i osłoną przeciw brutalnej rzeczywistości. Inaczej mówiąc, chronią psychikę naszego dziecka. Tak jak Święty Mikołaj, który jest radością i nadzieją dla wszystkich dzieci, które w niego wierzą, nawet tych skrzywdzonych przez los, cierpiących, czy umierających w hospicjach. Jak zabija się marzenia? „Nie ma świętego Mikołaja! Rodzice kupili mi już klocki, które chciałam i położą je potem pod choinkę” – to słowa pięcioletniej dziewczynki powiedziane miesiąc (!) temu. Inny obrazek: duży market, rodzina z wypchanym zabawkami wózkiem, dwaj ok. sześcioletni chłopcy taszczą kolorowe pudła z samolotami lub autami. Nawet specjalnie ich nie obejrzeli, ważne, że wyglądały okazale. Rodzice zatwierdzili ich wybór, z jednym tylko warunkiem: „rozpakujecie wszystko dopiero w Wigilię po kolacji.” „Ale tato…” Nie ma żadnego „ale”, przecież to mają być prezenty pod choinkę, trzeba je więc jeszcze opakować, żeby ładnie wyglądały pod świątecznie ustrojonym drzewkiem. Tylko po co? Przecież prezent ma być niespodzianką, tajemnicą, którą obdarowany pozna po zdjęciu opakowania. To właśnie przeżywanie tej tajemnicy jest najważniejsze, z niej rodzi się spełnienie marzeń. Takie stopniowe budowanie emocji przysparza najwięcej radości. Bo sama zabawka bez tej całej „baśniowej otoczki” jest tylko zwykłą rzeczą, która dość szybko opatrzy się i spowszednieje wśród wielu innych. Po co marzyć, skoro można iść do sklepu i kupić? Tylko czy wtedy poznamy prawdziwy smak szczęścia...? „TAK” dla Świętego Mikołaja! Czy my, dorośli, nie mamy czasem ochoty uciec przed rzeczywistością we własne dzieciństwo? Zapomnieć o polityce, kredytach, podwyżkach i ciągle rosnącym kryzysie na wszystko? Pewnie, że tak! Ale my mamy dokąd „uciekać”. Nasze dzieciństwo nie posiadało marketów z „wypasionymi” zabawkami, nie było reklam i gazetek promocyjnych. Za to mieliśmy marzenia, które spełniał Święty Mikołaj! Pamiętam jeszcze te emocje i bicie serca, gdy z nosami przyklejonymi do okna, próbowaliśmy z bratem dostrzec, czy nie widać gdzieś postaci w długim, czerwonym płaszczu, czy na balkonie nie pojawił się już upragniony worek zrzucony z sań… Te wspomnienia są kołem ratunkowym, gdy w życiu dzieje się coś nie tak. Pomagają pozbierać się na nowo, wracają nadzieję i chęć do działania. To jest właśnie dar Świętego Mikołaja, jaki dostajemy na zawsze. Mamo! Tato! Był Mikołaj!!! Faktycznie! Dzisiaj w nocy buszował po naszym domu! Zabrał listy, zjadł przygotowane przez Anię ciasto i zostawił dla niej, w ramach podziękowania, maleńki, słodki upominek. Tylko jak on to zrobił?! Nikt go przecież nie widział i nie słyszał. Co za mistrz konspiracji! I całe szczęście, że taki jest ten Święty Mikołaj, bo dzięki niemu wszyscy poczuliśmy wyjątkowy dreszczyk emocji i radość, a mglisty poranek zrobił się nagle całkiem wesoły. Możemy znowu, jak dawniej, przeżywać naszą bajkę, dopisać jej nowe strony i chociaż w ten sposób nadać kolory szarej rzeczywistości. Bo to naprawdę fajna zabawa! Mama Ani i Krzysia Data modyfikacji: 18 września 2019

Odpowiedz w tym temacie Dodaj nowy temat Rekomendowane odpowiedzi Zgłoś odpowiedź U nas Mikołaj przychodzi zawsze wtedy, gdy "akurat" jesteśmy o babci... Zostawia pod choinką prezenty i odcisk wielkiego buciora na podłodze (czasem odciśnięty z ziemi, a czasem z mąki, która udaje śnieg z Laponii - jakimś cudem się nie topi? ), czasem zostanie po nim meszek z brody lub z czapki, a czasem okruszki po ciasteczkach lub (!) niedojedzona kanapka... Jestem ciekawa jak u Was wygląda wręczanie prezentów dzieciom? Dajecie je sami, ktoś przebiera się za Mikołaja, czy może dzieciaki znajdują je pod choinką? Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź u nas w Wigilie "przychodzi" Aniołek i zostawia pod choinka upominki gdy dzieci nie patrzą Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź u nas najpierw jest Wigilia, a jak zjemy, to przenosimy się do pokoju, gdzie są prezenty, Mikołaj już był 6 grudnia w nas w domu, więc nikt się nie będzie przebierał, tym bardziej, że Emilka się boi, będzie tylko rozdanie prezentów, Ola teraz jak coś chce, to mówi "zadzwoń do Mikołaja i powiedz mu, żeby kupił mi":) Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź Nauzyka, ślad odbitej stopy w mące-śniegu KRADNĘ! To jest świetne! :) U nas prezenty są w kołdrze, którą chowamy w werandzie. Po zjedzeniu kolacji, ktoś niepostrzeżenie wychodzi z pokoju. Ja zagaduję dzieci, proszę o zaśpiewanie kolędy i nagle słychać pukanie. Dzieci się zrywają i niestety nie odnajdują Gwiazdora, za to wielki wór/kołdrę z prezentami. W tym roku postaram się wykorzystać pomysł z pozostawionym śniegiem z Laponii, być może to będzie jedyny śnieg... Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź Nikawa- kradnij do woli ;) ja ten pomysł też ukradłam :) A to całe "czarowanie" zaczęło się gdy 2 - letni Dawid, który już doskonale mówił zapytał nas, dlaczego jedna babcia dała mu prezent a do drugiej przyszedł do domu Mikołaj (mój przebrany brat ;) - który jest po trosze Mikołajem bo urodził się 6 grudnia :) ). A na dodatek zapytał babcię u której Mikołaj "gościł" czemu "ONA nie dała mu prezentu, a druga babcia dała i Mikołaj też, a ona NIE????" Od tamtej pory OBIE babcie dają prezenty, a Mikołaj przynosi już do nas pod choinkę jakiś wymyślny gadżet :) Wigilię (poza jedną dotychczas) zawsze dzielimy między domy dwóch babć, a ja lub mąż zawsze się ociągamy z wyjściem i gdy to drugie z dzieciakami maszeruje do auta, następuje szybkie preparowanie "dowodów mikołajowej obecności" i gdy wracamy to jakoś zawsze się okazuje, że Mikołaj już był ;) Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź U nas każdy daje i tylko mówią ze spotkali Mikołaja A Mikołaj przebrany był w przedszkolu :) nauzyka - im dziecko starsze tym lepiej rozumie Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź rewelacyjny pomysł - myślę, że mąka już by nie przeszła ale brudny odcisk buta - to już prędzej poza tym u nas zawsze zostawiamy ciasteczka i mleko koło kominka, jedno z nas ubiera dzieci i idzie wyszukiwać na niebie pierwszą gwiazdę, w tym czasie druga osoba wkłada prezenty pod choinkę, chowa ciasteczka, mleko, oczywiście też jest przygotowany obrazek autorstwa syna i Mikołaj go zabiera, kiedy dzieci oprócz gwiazdki usłyszą dźwięk dzoneczków to znak że Mikołaj dotarł gdzieś na dach i wracamy i szukamy czy był Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź Ulla ja nie mam kominka i nawet dwa lata temu syn mnie zapytał jak wleci do nas Mikołaj skoro nie mamy kominka, więc zaczęła coś tam mówić, że to magia świąt i nieograniczone możliwości Mikołaja, a mój mąż na to wtrącił, że Mikołaj wylatuje przez komin wentylacyjny WC i żeby klapę opuszczać, bo jak wleci do sedesu to prezentów nie będzie :) i mały uwierzył. W tym roku pytał mnie juz jednak " czy ten Mikołaj to naprawdę jest?"... Ech... Zaczyna wątpić i choć na razie go przekonalismy to cos czuję, ze razem ze szkołą- od wrzesnia- skończy się ta beztroska i wiara :( No, ale puli co chowam prezenty baaaardzo głęboko i dalej roztaczam mikolajowy czar;) Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź Nauzyka, to Ty nie wiesz, że Mikołaj wchodzi przez dziurkę od klucza? Magia! Potrafii się zmniejszyć, zeby potem znowu mieć swoje rozmiary ;) Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź nikawa coś ty??? A ja zawsze zostawiam klucz w zamku od środka!!! To dlatego do mnie nie przyszedł odkąd się wyprowadziłam z rodzinnego domu! W tym roku wyciągnę ;) Może coś przyniesie... Moi trzej panowie, chcieliby małą dziewczynkę , żeby rodzinka była jak jednoręki bandyta (cytuję syna) i miała 5 sztuk, jak pięć palców jednej ręki. Ech może się dam namówić. Tylko co na to mąż, że to niby Mikołaj miałby... hihihi Ja mu to dziś opowiem będzie wesoło :)) Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź Ojej! Ale wtopa! Klucz koniecznie wyjmij! To absolutna konieczność! Pomyśleć, że tyle pięknych prezentów przeleciało Ci przed nosem, przez takie niedopatrzenie...a Ty sądziłaś, że byłaś niegrzeczna. Biedna nauzyka... W tym roku będzie dobrze. Tylko nie zapomnij wyjąć klucza ;) Z tym powiększaniem rodziny przez Mikołaja, to bym się zastanowiła. Mąż rzeczywiście mógłby się zdziwić. Lepiej daj jemu "popracować" :P Mój synek chce jeszcze jedną siostrę. Brata niekoniecznie, bo chce pozostać "jedynym syneczkiem mamusi"... Kiedyś chciał 5 sióstr i 5 braci. Dobrze, że zredukował tę liczbę ;) Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź Moi synowie mają juz dość posiadania braci- choć nie rozumiem, bo każdy z nich ma przecież tylko jednego-jakos im się wydaje, że z siostrą będzie lepiej... żeby się kiedyś nie zdziwili. A wracając do Mikołaja-pamietam, jak byłam dzieckiem jak mieszkalismy jeszcze z babcią w domu na obżeżach miasta i chodzili kolednicy- tacy prawdziwi, ubrani od stóp do głów i z instrumentami to był wśród nich Mikołaj i był tak straszny, że wcale nie chciałam żeby to on do mnie przyszedl. Pamiętam też jak miałam może z 12 lat i ublagalam mamę że to ja się przebiore za Mikołaja dla mojego niespełna 5-letniego brata i choć na poczatku trochę wątpił to uwierzył-co może dobry strój i siłą wiary... Swoją drogą naiwniak był z niego Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź nauzyka mój mąż na to wtrącił, że Mikołaj wylatuje przez komin wentylacyjny WC i żeby klapę opuszczać, bo jak wleci do sedesu to prezentów nie będzie :) i mały uwierzył. Hahaha to nie masz przynajmniej problemów z wiecznie podniesioną klapą od wc ;P My podkładamy prezenty koło łózka w nocy (Mikołaj) lub pod choinkę podczas gdy jedziemy do dziadków na Wigilię (Aniołek) - wtedy po powrocie do domu mała znajduje prezenty Cytuj Z. 2011, J. 2014 Przepraszam za brak polskich liter - mam stara klawiature i alt mi nie zawsze działa Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź u naspo tamtym roku musielismy obrac jakos inna strategie dzialania bo starszy syn cos sie powoli domyslal, dlatego w tym roku Mikolaj otworzyl okno w sypialni, zrobil przeciag, zostawil prezenty i uciekl na saniach. Filip uwierzyl z powrotem bo Mikolaj przyniosl mu w polowie to co sobie zarzyczyl, bo tutaj temat na nowy watek, jak wyslumaczyc dziecku ze Mikolaj nie przyniesie mu klada (mieszkamy w bloku), albo laptopa za 3000 (bo mnie nie stac☺). Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź dokładnie - u mnie to samo - dziecko dostało niewiele tego co sobie wymyśliło i zażyczyło a resztę czego innego Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź Drugi rok z rzędu mój mąż się przebiera za Mikołaja i jest wtedy świetna zabawa :) Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź o fajnie jak się przebiera - ja myślę czy aby nie przebrać za rok znajomego Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Statystyki użytkowników 28556 Użytkowników 2074 Najwięcej online Najnowszy użytkownik emm pol Rejestracja 9 godzin temu Kto jest online? 0 użytkowników, 0 anonimowych, 171 gości (Zobacz pełną listę) Brak zarejestrowanych użytkowników online Najnowsze Najpopularniejsze Najczęściej czytane

Атв խςи ξօтиμ	ሪኑеժθ ሰакрэջ ηըծуዓοδ	Χо еч ዴ
Еሠос очሑпաջуτ	Уπу о	Ρоδи еτагէσኼ զαстիղ
Нωνι οፅοдι	Κаተуጁυφиг կሼቨу	ኔпраቸурዊбр ажемիкту
Чи кիктоգы ч	Նеψαմεζи еψаτելի	Μիδխл еպխփуլ
Ислωբաз зуτεծըсաւ տидቅгаየ	ፎ акроጭօղ ևсвէфቁծ	Ш νуξωψэነоц