Każdego roku, w dniu 10 Października stawiam symboliczną świeczkę na cmentarzu. Dla mnie to dzień żalu i zadumy. Dziś w kalendarzu kolejny smutny dzień. Dziś 15 października mamy „Dzień Dziecka Utraconego”, to niestety to także mój symboliczny dzień. Ten dzień pewnie, dotyczy wielu z Was, Waszych koleżanek, sióstr i mam. Zbyt wielu, z tego, co wiem! To dzień, w którym moje myśli wracają do wydarzeń sprzed 9 lat. Trudno, jest przeżywać się żałobę, gdy nie mieliśmy szansy zobaczyć własnego dziecka. Nie wiem, czy byłby to chłopiec, czy dziewczynka. Tego nie dowiem się już nigdy. Wiem jedno, w tym roku wypadałby 8 urodziny mojego dziecka. Dziecka, którego nigdy nie zobaczyłam. Wiem jednak, że nigdy nie zapomnę o Jego istnieniu. Istnieniu maleńkiego człowieczka, którego serduszko dopiero co zaczynało bić, istnienia, które zgasło zbyt szybko. „Bose aniołki siedzą na było nam dane nam się poznać, spojrzeć sobie w oczy, przytulić i pobyć ze sobą. A każdy lekko jak piórko fruwa I każdy czuwa, cichutko czuwa Nad tatą, który płakać nie umie, nad siostrą-bratem, która nic nie rozumie, Nad dziadkiem, babcią smutną czasami i swoją mamą -osnutą łzami I każdy woła cicho z daleka: mamo już nie płacz, mamo ja czekam…” Nigdy o Tobie nie zapomnę……… Los podarował mi zaledwie 9 tygodni z Tobą. Bardzo się ucieszyłam, kiedy zamieszkałaś pod moim sercem. Już wtedy wiedziałam, że pokocham Cię z całego serca. Tak bardzo chciałam, aby te chwile trwały wiecznie. A to, co się potem wydarzyło, okazało się tylko złym snam. Niestety to wszystko jet prawdą, jestem mamą, która przedwcześnie straciła dziecko. Dziecko, które na zawsze pozostanie w mojej pamięci i sercu. Jednak pamięć o Twoim istnieniu zostanie już na zawsze. To był cudowny czas, czas rodzącej się dopiero miłości. Niestety nie dane nam było przeżyć razem wszystkich tych wspaniałych chwil, o których marzyłam. Jedyne co po Tobie mi pozostało to pamięć, zdjęcie usg i głęboka wyrwa w sercu. Bez względu na to, jak krótko dałeś/as mi radość, na zawsze pozostanesz w moim sercu. Jak żyć, kiedy przychodzi ten dzień bez nadziei, radości, miłości i przyszłości Choć minęło już kilka lat to wspomnienia wracają. „10 października 2010, wieczór ja w 9 tygodniu ciąży, nagłe zasłabnięcie a potem już niewiele z tego pamiętam. Wszystko działo się tak szybko, ocknełam się tylko, kiedy usłyszałam te słowa, których wolałabym nigdy nie usłyszeć”. Proszę Pani, niestety muszę potwierdzić najgorsze, straciła Pani dziecko, musimy Panią wyłyżeczkować. Czuję, że opadam z sił, łzy spływają mi po policzkach i nie mogę nad tym zapanować. Chcę krzyczeć “Nie! Nie! Nie! ale nie mogę, coś mnie dławi, zaciska gardło i dusi. Jedna myśl, to nie może być prawda! Nie, to nie o mnie mowa” Szpital, zabieg, pobudka ok. i dźwięk, który towarzyszył mi bardzo, ale to bardzo długi czas. Chyba byłam w szoku. Sama nie wiem, jak to przetrwałam, nie było lekko. Po zabiegu, z którego nic nie pamiętam, ocknęłam się dopiero w sali, wśród „kobiet z brzuszkami”. Nic więcej nie pamiętam! Może i lepiej. Nie wiem co się ze mną działo przez te kilka godzin. Pamiętam tylko jak po narkozie i zabiegu, obudziłam się wśród przyszłych mam, dwie z nich podłączone były do ktg. Słysząc bicie serduszek ich dzieci i powoli umierałam. Umierała jakaś cząstka mnie, ja niestety nie zdążyłam posłuchać bicia serca mojego nienarodzonego dziecka. Zawalił się mój cały świat, mimo iż w domu czekał na mnie 10-letni syn. Do dziś pamiętam sny, jakie miałam. I ten koszmar, który wracał prawie co noc. Pamiętam, jak mąż mnie wtedy uspokajał, przytulał i pocieszał. Jednak ja wtedy potrzebowałam tylko spokoju i ciszy. Wiem, że czasem zachowywałam się strasznie i dziękuje mu, że wytrzymał wszystkie moje złe humory i nastroje. Jemu wtedy też nie było łatwo, ale ja chyba byłam za bardzo skupiona na sobie, żalu, jaki miałam do świata i do losu. Trwało to naprawdę długi, długi czas i wydawało mi się, że jak po 2,5 roku znowu udało mi się zajść w ciążę, kiedyś myślałam, że Jaś wynagrodzi mi to wszystko. Jednak nie jest, mam 2 naprawdę wspaniałych synów, których bardzo kocham, jednak każdego 10 października rana na sercu otwiera się na nowo. Żyję wspomnieniami maleńkiej istotki, która zamieszkała pod moim sercem i tak szybko odeszła. Jak żyć po poronieniu? Zapomnieć się nie da, żyć trzeba dalej. Po latach wspomnienia wciąż wracają, a ja wciąż rozdrapuję tę ranę. Wracają w snach, na ulicy, kiedy mijam małe dzieci, kiedy jestem na cmentarzu, w sklepie. Często budzę się w nocy spocona, a potem długo nie mogę zasnąć. Dziś chyba podświadomie, po raz kolejny miałam sen, bardzo realistyczny. Śniła mi się mała dziewczynka z jasnymi lokami i trzymała mnie za rękę. Byliśmy nad morzem, szliśmy plażą, a ona coś do mnie mówiła, jednak ja nie słyszałam jej głosu. Wiecie, do dziś nie umiem sobie z tym poradzić, wiem, że takich wspomnień i wydarzeń nie da się wymazać z pamięci. Nie da się zrobić resetu i zapomnieć. Wiem, że takich kobiet jak ja są miliony na świecie i każda z nas przeżywa swoją tragedię na własny sposób. Być może wśród rodziny, znajomych macie takie osoby jak ja, i wierzcie mi, że nie da się tego zapomnieć i wymazać z pamięci. Wiem, że czasem chce się takiej osobie pomóc tylko nie wiadomo jak. To jest na pewno ciężki czas dla wszystkich bliskich, jednak warto obok tej osoby być, czasem tylko być nic nie mówiąc. Inną sprawą jest traktowanie kobiet po poronieniach w szpitalach, w których naprawdę nie ma czegoś takiego jak współczucie, empatia. Bo przecież jak można kobietę po poronieniu położyć w sali z przyszłymi mamami. Jeżeli jesteś mamą „Aniołka”, a masz wokół siebie bliskie Ci osoby. Dzieci, które Cię potrzebują, nie odtrącaj ich. To co było już nigdy się nie wróci. Nie warto tego na siłę wymazywać z pamięci, tak się nie da, ale warto poświęcić swój czas swoim bliskim. W moim przypadku po 9 latach pamięć o mojej małej kruszynce, jest wciąż jest żywa. Nie umiem zapomnieć i nie staram się tego robić, choć być może przyniosłoby mi to ulgę. Niektórzy pojawiają się w naszym życiu i szybko odchodzą, mam nadziejż że jeszcze kiedyś się spotkamy. Pamiętajmy o ojcu który stracił dziecko, on też bardzo cierpi Ojciec utraconego dziecka również odczuwa stratę i pustkę. Często nie daje tego aż tak bardzo poznać, bo nie chce dodatkowo ranić kobiety w żałobie po tak ogromnej stracie. Na pewno przeżywał to inaczej niż ja, ale wiem, że jemu również było bardzo ciężko. Myślę, że miała na to wpływ odpowiedzialność za rodzinę i za kobietę swojego życia. Warto pamiętać o ojcach pogrążonych w żałobie i zaoferować również im pomoc psychologiczną i wsparcie. Oni też w tym szczególnie trudnym okresie potrzebują wsparcia, zrozumienia i ukojenia. Jeżeli facet tego potrzebuje, wiem, że potrzebuje tego na pewno, wysłuchaj go. Daj mu się wygadać, wypłakać, daj mu na swój własny sposób przeżyć tak ogromną stratę, jaka jest utrata dziecka nienarodzonego. Jak przetrwać taką tragedię i jak żyć dalej? Nie wiem. Nie umiem Wam na to pytanie odpowiedzieć. Wiem jednak w jaki sposób można być wsparciem i pomocą dla rodziców, którzy stracili dziecko! Warto być z nimi i blisko nich. Zapraszam na wpis „Nie przejmuj się, że nie możesz zajść w ciążę, ważne, że masz już jedno dziecko” takimi słowami nie raz zostałam uraczona przez ginekologa, kiedy staraliśmy się o kolejne maleństwo. Niestety często w naszym życiu dzieje się coś, czego zupełnie się nie spodziewamy, zaskakuje nas, rani i bardzo doświadcza. Musimy być silni. *Wiersz napisany przez „Aniołkową mamę” znalazłam go, gdy sama szukałam wsparcia i pocieszenia.

Zobacz jak rehabilitować swoje dziecko Dzieci z wrodzonymi wadami serca potrzebują rehabilitacji zarówno tej kardiologicznej, tuż po operacji, ale też tej ogólnej, bo dość często z wadą serca współistnieją inne schorzenia, którymi powinniśmy się zaopiekować. Poniżej przedstawiamy opis metod rehabilitacyjnych i listę miejsc, gdzie możecie z dzieckiem szukać pomocy. Zobacz co będzie przydatne dla Ciebie. REHABILITACJA KARDIOLOGICZNA Ta rehabilitacja dotyczy każdego dziecka, niezależnie od wieku, które przeszło operację serca. Jest bardzo ważne, aby rozpoczynać ją praktycznie zaraz po operacji. Dlatego Drogi Rodzicu – tak ważna jest tu Twoja rola! Zadbaj by nie pomijano rehabilitacji. Domagaj się maksimum informacji o tym jak postępować z dzieckiem po operacji serca. Bądź jego rehabilitantem. Tu znajdziesz porady. REHABILITACJA OGÓLNA Rehabilitacja ogólna potrzebna jest dzieciom w dwóch sytuacjach. Pierwsza, jeśli podczas operacji wystąpiły powikłania i dały znać o sobie dodatkowymi problemami (np.: neurologicznymi). Druga sytuacja to taka, gdzie problem z sercem współistnieje z innymi schorzeniami oraz gdy dzieci mają problemy socjo-psychologiczne. Wtedy taka praca z dzieckiem jest intensywna i długa. Jeśli jesteś, lub zaraz będziesz po operacji serca własnego dziecka – zapamiętaj 3 filary dobrej rehabilitacji kardiologicznej: Mostek, Oddech, Blizna. Zobacz poniżej dlaczego to takie ważne: Mostek Mostek to płaska kość, z którą połączone są od przodu (pośrednio lub bezpośrednio) żebra. Podczas operacji na otwartym sercu chirurg musi go przeciąć, by mieć dobry dostęp do pola operacyjnego. Po takim zabiegu rekonwalescencja trwa długo. Zszyty drutem mostek goi się powoli, a dziecko może odczuwać ból, dlatego w pierwszych dniach po operacji dostaje środki znieczulające. Tworzenie się tkanki kostnej zaczyna się 5-10 tygodni od operacji. Dlatego tak ważne jest, aby w tym początkowym okresie maksymalnie chronić klatkę piersiową przez urazami. Całkowite zrośniecie mostka następuje po 6, a nawet 12 miesiącach. W pierwszych tygodniach po operacji dziecko powinno unikać wysiłku fizycznego, podnoszenia ciężkich przedmiotów. Po trzech miesiącach dziecko może wykonywać lekkie ćwiczenia rozciągające klatkę piersiową. Prosimy, jeszcze będąc w szpitalu zapytaj o rehabilitację dla dziecka. Oddech Ćwiczenia oddechowe to pierwsze ćwiczenia, jakie dziecko będzie wykonywać po operacji, aby jak najszybciej wrócić do aktywności fizycznej. Ćwiczenia oddechowe zapewne zostaną wam pokazane w szpitalu i powinny być kontynuowane przez okres co najmniej 3 miesięcy od operacji. Rehabilitanci dysponują prostymi instrumentami ułatwiającymi ćwiczenia. A my polecamy kilka sprawdzonych ćwiczeń, które sami z dzieckiem możecie wykonać w domu: puszczanie baniek, turlanie kulek papierowych lub małych styropianowych kuleczek dmuchając na nie przez słomkę, robienie burzy w szklane wody, też przez rurkę. Nie zapominajcie o ćwiczeniach rozciągających klatkę piersiową, które można zacząć wykonywać już po zagojeniu się blizny. Najlepiej wykonywać je podczas spacerów na świeżym powietrzu. Blizna Zdecydowana większość dzieci po operacjach serca ma prawidłowo gojącą się ranę pooperacyjną. U nielicznych dzieci występują problemy z gojeniem się ran. Po operacji okres rekonwalescencji trwa od 6 do 12 tygodni w zależności od typu operacji i wieku pacjenta. Niepowikłana rana goi się po 6-10 dniach i w miejscu cięcia powstaje blizna. Po całkowitym zagojeniu powinna mieć wygląd cienkiej białej linii. U pacjentów u których wystąpiły powikłania w gojeniu rany wszelkie zabiegi i maści powinny być stosowane dopiero po całkowitym zagojeniu się rany. Jak dbać o bliznę dziecka po wyjściu ze szpitala? Rana powinna zagoić się w ciągu 2-3 tygodni od operacji. Zwykle dziecko ze szpitala wychodzi już po zdjęciu szwów. Upewnij się czy dziecko ma zdjęte szwy, a jeżeli nie spytaj lekarza o dalsze postępowanie. Niezwykle istotną kwestią jest utrzymanie rany i jej okolic w czystości. Twoje dziecko może być kąpane tak szybko, jak tylko zostaną zdjęte opatrunki. Rana powinna być przemywana wodą z mydłem z użyciem delikatnej gąbki lub flanelki. Ślady po plastrach mogą być trudne do usunięcia dlatego stosuj delikatne preparaty np. oliwkę, która może pomóc w ich zmyciu. Nie należy używać na ranę żadnych kremów, pudrów i płynów kosmetycznych, aż do jej całkowitego zagojenia. Małe zaczerwienienia, swędzenie czy obrzęk są prawidłowymi objawami gojenia się rany. Jeżeli jednak rana Twojego dziecka trudno się goi, albo są widoczne niepokojące Cię zmiany, koniecznie skontaktuj się z oddziałem kardiochirurgii gdzie było operowane dziecko. W ciągu pierwszego roku od operacji chrońcie bliznę przed słońcem. Promienie słoneczne mogą powodować jej przebarwienie. Zobacz gdzie rehabilitować swoje dziecko Jak wiesz rehabilitacja rozpoczyna się jeszcze na oddziale szpitalnym i ta pierwsza, kardiologiczna jest bardzo ważna. Potem, po wyjściu z oddziału, możesz już rehabilitować dziecko albo w trybie ambulatoryjnym (czyli zwykłe godziny rehabilitacji) na NFZ lub prywatnie. Albo w trybie stacjonarnych dłuższych pobytów na szpitalnych oddziałach rehabilitacyjnych. Możesz też niezależnie od tego, udać się z nami na letnie turnusy rehabilitacyjne i poznać dziesiątki rodzin i dzieci z WWS. Rehabilitacja ambulatoryjna Wybierz miasto najbliżej Twojego miejsca zamieszkania Turnusy rehabilitacyjne Wybierz miejsce, które Cię najbardziej interesuje. Możesz sprawdzić jak finansowane są pobyty i czy miejsce jest przystosowane dla osób niepełnosprawnych

„Blizna – nieuniknione następstwo gojenia się ran„ Blizna jest nieuniknionym następstwem przerwania ciągłości skóry. Jako chirurg plastyk dążę do poprawy funkcji i formy różnych okolic ciała człowieka, ale zawsze jest to związane z nieuniknioną blizną, która powstaje w wyniku zadanych ran chirurgicznych. Umiejętne tworzenie i manipulowanie bliznami stanowi nieodłączny element pracy chirurga plastyka. Jeszcze przed rozpoczęciem każdej operacji myślę o ostatecznym wyglądzie blizn. Prawie zawsze moi pacjenci zadają mi pytanie o sposoby wpływania na bliznę, żeby była ona jak najmniej widoczna. Nie ma prostej ani krótkiej odpowiedzi na to pytanie. Wymaga to szerokiego omówienia. Po pierwsze jeśli już dojdzie do powstania blizny to nie można blizny usunąć. Blizna jest trwałym i nieuniknionym następstwem operacji i urazu. Można jedynie dążyć do uzyskania blizny idealnej. Blizna idealna ma następujące cechy: 1. Jest linijna; 2. Wąska; 3. Znajduje się w poziomie otaczających tkanek (nie jest wyniosła, ani zagłębiona); 4. Blada, a jej kolor przypomina kolor otaczających zdrowych tkanek; 5. Miękka i o podobnej strukturze jak otaczające tkanki i przesuwalna względem podłoża; 6. Jest zlokalizowana wzdłuż naturalnych fizjologicznie występujących zagłębień i linii na ciele człowieka; 7. Nie daje żadnych dolegliwości, takich jak swędzenie, pieczenie, czy ból. Ostateczny wygląd blizny zależy od wielu zmiennych i tylko na niektóre z nich mamy wpływ. Jakie zmienne mają wpływ na ostateczny wygląd blizny? Rodzaj rany (rana chirurgiczna v. przypadkowy uraz); W czasie operacji chirurg zadaje skalpelem ranę chirurgiczną. Jest to najmniejszy z możliwych urazów. Warunki operacji są jałowe. Zwykle pacjent otrzymuje profilaktycznie antybiotyk w celu ograniczenia ryzyka powikłań infekcyjnych. Na koniec operacji brzegi rany są zbliżone szwami. Linia nacięcia jest zaplanowana i tak dobrana, żeby nieunikniona blizna była jak najmniej widoczna. Przeciwieństwem rany chirurgicznej jest rana urazowa. Lokalizacja urazu jest przypadkowa. Narzędzie, którym dochodzi do urazu nie jest jałowe, a często jest wręcz mocno zanieczyszczone. Brzegi rany urazowej są poszarpane, często zmiażdżone i często dochodzi do ubytku tkanek. Mija zwykle pewien okres czasu od urazu do udzielenia fachowej pomocy lekarskiej. W tym czasie może dochodzić do namnażania się bakterii w ranie, co zwiększa znacznie ryzyko powikłań w gojeniu się rany. Statystycznie rzecz biorąc blizna w miejscu rany chirurgicznej będzie znacznie częściej zbliżona do blizny idealnej, w porównaniu do blizny w miejscu rany urazowej. Lokalizacja rany (okolica ciała, kierunek w stosunku do linii Langera); W różnych okolicach ciała tego samego człowieka powstają różne blizny. Blizny w wyniku gojenia się ran na powiekach i na zewnętrznych narządach rodnych są najbardziej zbliżone do idealnych. Blizny w okolicy naramiennej i mostka zwykle mają charakter przerostowy. Blizny na twarzy zlokalizowane wzdłuż linii zmniejszonego napięcia Langera zwykle są mało widoczne, a blizny na grzbiecie zawsze z czasem są szerokie. Wynika to z sił rozciągających działających na gojącą się ranę. Tam gdzie skóra jest mało napięta i wiotka blizny będą mało widoczne. Tam, gdzie na brzegach rany jest duże napięcie blizny zawsze początkowo będą miały charakter przerostowy (wyniosłe ponad otaczające tkanki), a ostatecznie zanikowy (zagłębione w stosunku do otaczających tkanek). Kierunek przebiegu rany w stosunku do linii zmniejszonego napięcia skóry Langera ma ogromne znaczenie dla wyglądu blizny. Blizny położone wzdłuż linii Langera są wąskie, a przebiegające w poprzek nich są szerokie. Znajomość linii Langera na ciele człowieka pozwala chirurgowi plastykowi na świadome nadawanie kierunku swoim cięciom. W przypadku, gdy konieczne jest usunięcie zmiany skórnej zlokalizowanej w okolicy naramiennej, to nawet najznakomitszy chirurg plastyk, posługujący się najwyższej jakości narzędziami i materiałami szewnymi nie uzyska w miejscu wycięcia idealnej blizny. Pozostaje mu tylko poinformować o tym Pacjenta przed zabiegiem, żeby nie trzeba było się tłumaczyć po. Tu o rodzaju blizny zadecyduje głównie lokalizacja zadanej rany. Powikłania w gojeniu się rany; Rany chirurgiczne rzadko goją się z powikłaniami, ale rany po przypadkowym urazie często. Często powikłania układają się w przewidywalne sekwencje: krwiak, infekcja, rozejście się rany, przedłużone gojenie. W miejscu rany, która goi się z powikłaniami rzadko powstanie idealna blizna. Zwykle powstaje tam blizna przerostowa, a w końcu zanikowa. Sposób gojenia się rany (per primum v. secundum); Rana chirurgiczna zwykle goi się przez tzw. rychłozrost (per primum). Oznacza to, że na koniec zabiegu brzegi rany są zbliżone szwem i sklejają się z wytworzeniem tylko niewielkiej ilości tkanki bliznowatej. W przypadku gojenia się ran pourazowych z ubytkiem tkanek lub w przypadku rozejścia się brzegów rany gojenie przebiega przez tzw. ziarninowanie i naskórkowanie (per secundum). Oznacza to, że powstały w wyniku urazu lub rozejścia się ubytek najpierw wypełniany jest przez tkankę ziarninującą, a potem dopiero pokrywa się naskórkiem od brzegów rany. Rana gojąca się przez rychłozrost niezależnie czy chirurgiczna, czy po przypadkowym urazie prawie zawsze da idealną bliznę, a w wyniku rany gojącej się przez ziarninowanie prawie zawsze powstanie blizna przerostowa. Wiek pacjenta; Procesy gojenia u osób młodych i u dzieci są bardziej nasilone niż u osób starszych. Blizny u osób starszych szybko stają się mało widoczne, gdyż procesy produkcji kolagenu są słabo nasilone. Blizny o podobnej lokalizacji u dzieci będą dłużej dojrzewały i będą bardziej widoczne, gdyż procesy gojenia i produkcji kolagenu są bardziej nasilone. Genetyczne uwarunkowania pacjenta; Każdy człowiek jest inny i każdy wyjątkowy. Dotyczy to też nasilenia procesów gojenia się ran. Blizny o takiej samej lokalizacji u dwóch osób w tym samym wieku, operowanych przez tego samego chirurga mogą być zupełnie różne. Wynika to z indywidualnych cech danego pacjenta. Skłonność do tworzenia blizn przerostowych lub bliznowców można przewidzieć przed operacją na podstawie starannie zebranych wywiadów i oglądania już istniejących blizn na ciele danego pacjenta. Każdy człowiek przebył w przeszłości szczepienie i dlatego warto zbadać lewe ramię w celu oceny blizn po szczepieniach. Technika chirurgiczna i materiał szewny; Technika chirurgiczna w czasie zszywania ran powinna być bardzo delikatna, a ruchy bardzo precyzyjne. W środowisku medycznym mówi się, że chirurg powinien mieć ręce kobiety, oczy sokoła, a serce lwa. Ja w mojej praktyce często posługuję się lupami i narzędziami mikrochirurgicznymi w celu zwiększenia precyzji moich działań. Narzędzia chirurgiczne powinny być adekwatne do zszywanej rany. Rana powinna być zszywana warstwowo – oznacza to, że napięcie rozłoży się na wiele warstw i wiele szwów co w ostateczności przełoży się na jakość blizny. Każda przypadkowa rana urazowa powinna być zamieniona na ranę chirurgiczną. Polega to na tzw. opracowaniu chirurgicznym rany. Należy wyciąć postrzępione i nierówne brzegi rany, oczyścić ranę z tkanek martwych i ciał obcych oraz wypłukać w celu usunięcia maksymalnie dużej ilości nawet drobnych zanieczyszczeń i drobnoustrojów. Czas zdjęcia szwów; Panuje ogólna zasada, że czym dłużej na brzegach rany skórnej pozostają szwy tym mniejsza szansa na uzyskanie blizny idealnej, gdyż w miejscu szwów powstaną dodatkowe blizny w poprzek rany, czego wynikiem będzie tzw. „drabinka”, a nie blizna linijna. W celu uniknięcia szwów skórnych zakładanych w poprzek rany można czasami je zastąpić szwem śródskórnym, ale jest to możliwe tylko w niektórych ranach. Szwy utrzymuje się różnie długo w różnych okolicach ciała. Najszybciej można zdjąć szwy z powiek – nawet po 5 dniach. Najdłużej, bo nawet 14 dni utrzymuje się szwy w miejscach, gdzie na brzegi rany działają największe siły – grzbiet, kończyna dolna. W celu uzyskania kompromisu można część szwów zdjąć wcześniej, a resztę później. W ten sposób dbamy o wygląd blizny i zarazem chronimy ranę przed rozejściem się z powodu zbyt szybko zdjętych szwów. Przestrzeganie zaleceń pooperacyjnych; Blizna podlega długotrwałym procesom samoistnego dojrzewania i modelowania i dlatego uzyskuje ona ostateczny wygląd najwcześniej po 1 roku od momentu zagojenia się rany. Najważniejszym czynnikiem wpływającym na ostateczny wygląd blizny jest upływający czas. Warto jednak przestrzegać pewnych ogólnie przyjętych sposobów dbania o bliznę w okresie jej dojrzewania. Do czasu zdjęcia szwów zagojona rana powinna być osłonięta opatrunkiem, który chroni ją przed środowiskiem zewnętrznym. W tym czasie nie stosuje się w tą okolicę żadnych maści. Po zdjęciu szwów bliznę należy tylko natłuszczać, np. oliwką dla dzieci. Po około 7-14 dniach natłuszczania, gdy wzdłuż zagojonej rany nie ma już żadnych strupków na bliznę można naklejać plasterki silikonowe. Plastry silikonowe wymagają dodatkowo zastosowania specjalnej bielizny uciskowej (po operacjach na piersiach są to specjalne biustonosze, po plastyce brzucha gorsety). W miejscach gdzie trudno jest zastosować ubranko uciskowe plaster silikonowy może być zastąpiony maścią silikonową. Celem stosowania plastra jest odciążenie linii blizny i ograniczenie sił rozciągających wpływających na procesy modelowania wewnątrz blizny. Dodatkowo plaster zapewnia przewlekły ucisk na bliznę oraz chroni ją przed wysychaniem. Przewlekłe stosowanie plastrów i ucisku stanowi udowodniona metodę korzystnie wpływającą na dojrzewająca bliznę. W czasie dojrzewania blizny wskazane są badania kontrolne u chirurga operującego. Chirurg ocenia, czy stan dojrzewającej blizny jest adekwatny do upływającego czasu od zagojenia się rany. W razie wystąpienia cech blizny przerostowej można zastosować maści z wyciągiem z cebuli, np. Cepan, ContracTubex. Maści te mają korzystne działanie, ale tylko w przypadku blizny przerostowej. Nie powinny być stosowane rutynowo na każdą bliznę. W wyjątkowych sytuacjach można zmniejszyć procesy produkcji kolagenu w bliźnie podając d niej zastrzyki z lekami sterydowymi. W zależności od powyższych czynników wpływających na gojenie się ran powstają następujące typy blizn: 1) Blizna idealna; 2) Blizna zanikowa; 3) Blizna przerostowa; 4) Przykurcz bliznowaty; 5) Bliznowiec (inaczej keloid); W miejscu przerwania ciągłości skóry w wyniku gojenia zawsze powstanie blizna. Ważne jest, żeby miała ona charakter blizny idealnej. Cechami takiej blizny są: linijny charakter, struktura i kolor przypominające otaczające tkanki (jest miękka, sprężysta, blada), poziom otaczającej skóry (nie jest zagłębiona, ani wyniosła), brak dolegliwości ze strony blizny. Rana zadana skalpelem przez chirurga plastyka zwykle goi się z pozostawieniem idealnej blizny. Przypadkowa rana pourazowa, nawet leczona chirurgicznie, często goi się z pozostawieniem niekorzystnej blizny. Blizna zanikowa charakteryzuje się małą ilością tkanki bliznowatej, co powoduje, że jest ona zagłębiona w stosunku do powierzchni otaczającej skóry. Jest ona szeroka i pokryta delikatnym pergaminowym naskórkiem o małej wytrzymałości na uraz. Stanowi ona zwykle zejście blizny przerostowej, która powstała w wyniku urazu z ubytkiem tkanek i gojenia przez ziarninowanie (np. po oparzeniu) lub u osób z zaburzeniami w gojeniu się ran. Blizna przerostowa stanowi problem kosmetyczny, ale może również być przyczyną przykurczu bliznowatego, a więc dodatkowo stanowić problem czynnościowy. Blizny przerostowe powstają w wyniku gojenia przez ziarninowanie, w wyniku powikłań w gojeniu się rany lub gdy rana krzyżuje kresy zgięciowe stawów. Blizna przerostowa ma nierówną powierzchnię, jest wyniosła ponad otaczającą skórę, twarda i czerwona. Czasami powoduje dolegliwości (swędzenie, pieczenie). Po kilku, kilkunastu miesiącach w wyniku procesu dojrzewania blizna taka samoistnie mięknie, wyrównuje swoją powierzchnię i staje się podobna do otaczających tkanek. Proces dojrzewania przebiega z różną szybkością u różnych osób (zmienność osobnicza). Dojrzewanie blizny przyspieszają: 1) Przewlekły ucisk; 2) Masaż; 3) Natłuszczanie; 4) Kortykosterydy w postaci wstrzyknięć w bliznę; 5) Maść z wyciągiem z cebuli – wcieranie w bliznę przez kilka tygodni; 6) Plastry i maści silikonowe; 7) Kiedyś stosowano na blizny przerostowe naświetlanie promieniami rtg. Obecnie metoda ta została zarzucona z powodu groźnych powikłań. Przykurcz bliznowaty to przemieszczenie tkanek przez bliznę do nieprawidłowej pozycji lub utrwalenie w nienaturalnej pozycji ruchomych części ciała. Przykładem przykurczu bliznowatego z przemieszczeniem tkanek do nieprawidłowej pozycji może być przykurcz bliznowaty piersi kobiecej. Mała dziewczynka doznaje urazu termicznego w okolicy jednej piersi. Powstaje tam płaszczyznowa blizna. W okresie dojrzewania twarda tkanka bliznowata ogranicza rozwój piersi. Pierś w miejscu blizny jest mniejsza, a czasem nawet zniekształcona. Przykładem przykurczu bliznowatego ruchomych części ciała jest przykurcz bliznowaty łokcia, kolana czy szyi. Blizna zlokalizowana na zgięciowej stronie stawu jest twarda i mało rozciągliwa. Nie pozwala ona na zupełne wyprostowanie stawu. Zabieg operacyjny z powodu przykurczu bliznowatego wykonuje się nie wcześniej niż po 6 miesiącach od zagojenia pierwotnej rany. Wyjątkiem są przykurcze bliznowate z dużym upośledzeniem funkcji, np. wywinięcie powieki z odsłonięciem rogówki lub wywinięcie wargi z wyciekaniem śliny z jamy ustnej. W tych przypadkach korekty blizny dokonuje się wcześnie. Zabieg operacyjny przykurczu bliznowatego polega na przecięciu blizny (czasami na jej wycięciu), na odprowadzeniu tkanek do ich naturalnego położenia i na pokryciu ubytku wolnym przeszczepem skóry lub płatem zdrowych tkanek. Blizna przerostowa to nie to samo co bliznowiec (keloid). Rozpoznanie bliznowca stawia się na podstawie trzech cech. Swoim zasięgiem przekracza on granicę pierwotnej rany (blizna przerostowa nie wykracza swoim zasięgiem poza pierwotną ranę). Keloid nie podlega procesowi dojrzewania (nie zmniejsza się z czasem). Blizna przerostowa dojrzewa z czasem, ulega przebudowie i po 6-12 miesiącach zmienia się w bliznę zanikową. Keloid zawsze nawraca po prostym wycięciu. Blizna przerostowa nie nawraca, jeżeli po jej wycięciu rana goi się bez powikłań i zostaną zmienione kierunki napięć w nowo wytworzonej ranie. Istnieją też inne cechy charakterystyczne dla bliznowca, które jednak nie są niezbędne do jego rozpoznania. Keloidy powstają „późno”, bo po 3 miesiącach od powstania rany pierwotnej, a mogą powstawać nawet kilka lat po zranieniu. Do tego czasu w miejscu zagojonej rany jest normalna blizna. Blizna przerostowa powstaje w 3-4 tygodnie po zabiegu. Dolegliwości w postaci samoistnego swędzenia, pieczenia, a nawet bólu oraz w postaci tkliwości, czyli przeczulicy na drobne bodźce są znacznie bardziej nasilone w keloidach, niż w bliznach przerostowych. Bliznowce lokalizują się w szczególnych okolicach ciała, a mianowicie w okolicy mostka, w okolicy naramiennej, na karku i na płatkach małżowiny usznej. Blizny przerostowe lokalizują się zwykle po stronie zginaczy na kończynach i mają tendencję do tworzenia przykurczów bliznowatych. Przyczyna powstawania keloidów jest nieznana. Można doszukać się skłonności rodzinnej i rasowej. Keloidy i blizny przerostowe statystycznie częściej występują u ludzi ciemnoskórych, z grupą krwi A i u alergików. Blizny przerostowe powstają w wyniku powikłań w gojeniu się ran (zakażenie, krwiak) lub w wyniku wzmożonych napięć w ranie (np. krzyżowanie kres zgięciowych na kończynach). Powstawanie keloidów i blizn przerostowych dotyczy tylko ludzi. Brak jest zwierzęcego modelu doświadczalnego tej patologii, co sprawia, że trudne są badania naukowe, które mogłyby wyjaśnić mechanizmy powstawania bliznowców. Najogólniej rzecz biorąc blizny przerostowe i keloidy powstają w wyniku zaburzeń równowagi pomiędzy produkcją i rozpadem kolagenu w gojącej się ranie. Te zaburzenia na rzecz produkcji kolagenu są znacznie bardziej nasilone w keloidach. Leczenie: W przypadku blizny idealnej nie powinno się stosować żadnego leczenia. Nie da się usunąć blizny. W miejscu, gdzie jest blizna zawsze będzie blizna, a więc idealnej blizny nie da się zmienić w jeszcze bardziej idealną bliznę. Czasami trzeba taką bliznę zaakceptować. Leczenie uzależnione jest od rodzaju i charakteru blizny oraz od czasu, jaki minął od zagojenia się rany. Do roku od zagojenia się rany nie stosuje się chirurgicznej korekty blizny. W tym czasie stosuje się metody zachowawcze i małoinwazyjne mające na celu przyśpieszenie dojrzewania blizny (natłuszczanie, masaż, przewlekły ucisk, maści z wyciągiem z cebuli, maści i plastry silikonowe, zastrzyki sterydowe, lasery, dermabrazję). Należy podkreślić, że blizny nie da się całkowicie usunąć. Można tylko zamienić jedną bliznę na drugą lepszą pod względem estetycznym i funkcjonalnym. Celem leczenia jest uzyskanie blizny zbliżonej do idealnej. Zanim rozpocznie się leczenie należy postawić rozpoznanie. Rozpoznanie „blizna przerostowa” lub „keloid” można postawić tylko na podstawie dobrze zebranego wywiadu i obserwacji (kolejne badania kontrolne). Inne leczenie obowiązuje w przypadku blizny przerostowej, a inne w przypadku bliznowca. Należy też pamiętać, że skóra może być miejscem rozwoju nowotworów złośliwych o charakterze włóknistym, np. dermatofibrosarcoma protuberans. W przypadku jakiegokolwiek podejrzenia rozrostu nowotworowego obowiązuje biopsja i badanie histopatologiczne (pod mikroskopem) pobranej do badania tkanki. Zanim rozpocznie się leczenie należy dokładnie ocenić, co przeszkadza pacjentowi? Czy dolegliwości związane z blizną (swędzenie, ból, tkliwość), czy wygląd estetyczny, czy też upośledzenie funkcji? Szczególnym przypadkiem są pacjenci zgłaszający się z bliznami po samookaleczeniu. Blizny te zlokalizowane są zwykle na skórze przedramienia, mają przebieg poprzeczny do długiej osi kończyny i jest ich wiele. Do samookaleczenia dochodzi w okresie dojrzewania lub wczesnej młodości, często pod wpływem alkoholu, pod presją środowiska lub pod wpływem nadmiernych, niekontrolowanych emocji. W dorosłym życiu blizny te stanowią wstydliwy dowód na trudną przeszłość. Leczenie chirurgiczne takich blizn polega na zamianie blizn poprzecznych na jedną podłużną. Nowa blizna wygląda jak blizna pooperacyjna, a więc nie zdradza samookaleczenia. Blizny na twarzy o niekorzystnym przebiegu, krzyżujące linie zmniejszonego napięcia i naturalne bruzdy stanowią duży defekt estetyczny. Korekta takich blizn polega na zamianie ich na inne, których kierunek zbliżony jest do naturalnych bruzd i linii zmniejszonego napięcia na twarzy. Jest to możliwe dzięki tzw. Z-plastyce lub wielokrotnej W-plastyce. Zabieg może być wykonany najwcześniej 1 rok po ostatecznym zagojeniu się rany, która była przyczyną blizny. U dzieci z korektą można zaczekać nawet do wieku po okresie dojrzewania. Blizny szerokie, zagłębione w różnych okolicach ciała (np. po operacji wyrostka robaczkowego, po cesarskim cięciu) można zamienić na blizny zbliżone do idealnych za pomocą odpowiednich plastyk miejscowych. Ważnym elementem zabiegu jest warstwowe zszycie nowych ran. Największe napięcie powinno być rozłożone na szwach wewnętrznych. Szwy skórne mają za zadanie tylko dobrą adaptację brzegów rany. Leczenie chirurgiczne przykurczu bliznowatego polega na wycięciu lub przecięciu blizny, odprowadzeniu przykurczu i pokryciu ubytku wolnym przeszczepem skóry lub płatem zdrowych tkanek. Nieodłącznym elementem leczenia przykurczu bliznowatego jest pooperacyjne usprawnianie (rehabilitacja). Najtrudniejsze jest leczenie bliznowca. Najlepsze wyniki uzyskuje się tu łącząc różne metody. Zastosowanie pojedynczej metody związane jest prawie zawsze z nawrotem bliznowca. Leczenie rozpoczyna się od metod małoinwazyjnych (przewlekły ucisk, masaż, zastrzyki sterydowe). Zabieg chirurgiczny wycięcia keloidu to ostateczność. Należy go połączyć z pokryciem ubytku przeszczepem skóry, a nawet z naświetleniem przeszczepu promieniowaniem rentgenowskim. Im wcześniej od zagojenia rany rozpocznie się postępowanie mające na celu uzyskanie idealnej blizny tym lepiej. Świeże blizny przerostowe i bliznowce lepiej reagują na leczenie niż blizny zadawnione. Leczenie chirurgiczne blizny (korekta chirurgiczna blizny) związana jest z nieuniknionymi następstwami oraz z ryzykiem powikłań. Nieuniknione następstwa to: 1. Ogólnie pojęty ból i cierpienie związane z operacją; 2. Obrzęk okolicy operowanej; 3. Zasinienie w okolicy operowanej; 4. Przejściowe zaburzenia czucia skóry w okolicy operowanej; 5. W miejscu korekty blizny zawsze pozostaje trwała blizna (inna, z założenia bardziej zbliżona do blizny idealnej); Powikłania: 1. Krwiak w ranie – wymaga nakłucia lub drenażu; 2. Infekcja rany – wymaga drenażu, antybiotykoterapii, może zniweczyć wynik operacji; 3. Brak poprawy po zabiegu; 4. Niezadowolenie z wyniku operacji; Zalecenia po korekcie chirurgicznej blizny są bardzo indywidualne w zależności od okolicy ciała gdzie jest korygowana blizna. Wspólne zalecenia (niezależnie od lokalizacji blizny): 1. Unieruchomienie okolicy operowanej (kilka – kilkanaście dni); 2. Badania kontrolne i zdjęcie szwów w terminie wyznaczonym przez lekarza; 3. Dbanie o nową bliznę zgodnie z zaleceniami lekarza.

Blizna na ciele nie musi być przykrą pamiątką po urazie czy zabiegu medycznym. Odpowiednie leczenie może maksymalnie zmniejszyć jej widoczność, ważne jednak, by było szybko rozpoczęte. Skuteczne sposoby redukcji zmian na zagojonej skórze to stosowanie kremów, żelów i silikonowych plastrów na blizny. Środki te nie tylko pomogą znacznie zmniejszyć widoczność uszkodzeń, ale także ograniczyć powodowany przez nie dyskomfort. Sprawdź, jak zminimalizować blizny po cesarce, potrądzikowe, pooperacyjne, po urazach i zabiegach w zależności od ich rodzaju i stanu, a także jak usunąć je za pomocą metod medycyny treściJak usunąć blizny?Blizny po cesarce – jak pielęgnować szwy i zrosty po cesarskim cięciuBlizna zanikowa, inaczej zapadnięta lub wklęsła (blizny po trądziku, pryszczach, ospie, szczepieniu)Blizna przerostowa, inaczej hipertroficzna lub wypukła (blizna po oparzeniu, operacji, kolczyku)Blizna po oparzeniuBlizna keloidowa, inaczej keloid albo bliznowiec (blizna po ranie, trudno gojących się uszkodzeniach)Blizny na twarzySilikonowe plastry na blizny – po cesarskim cięciu, operacji, oparzeniach, usuwaniu brodawekKrem na blizny – jaki wybrać? Czy żel na blizny jest lepszy?Sprawdzone plastry, kremy i żele na blizny Blizna to efekt gojenia uszkodzeń skóry. Jej tkanka jest jednak inna: ma większą gęstość, nieregularną powierzchnię i kształt, odmienny kolor. Choć nie da się odzyskać pierwotnego wyglądu skóry, w przypadku każdej blizny można zmniejszyć jej widoczność i powodowany przez nią dyskomfort. Najlepsze efekty daje działanie podjęte od razu po zasklepieniu rany i dopasowane do rodzaju blizny, jej wieku i stanu. Sprawdź, jak skutecznie zminimalizować usunąć blizny?Wygląd blizny zależy od rodzaju uszkodzenia skóry, przebiegu gojenia rany i czynników wpływających na jakość skóry, czyli:wieku, gospodarki hormonalnej, jakości odżywienia organizmu, miejsca na ciele. Prawidłowe gojenie ran ma miejsce w sytuacji, gdy skóra wytwarza odpowiednie ilości kolagenu – wtedy blizna jest płaska i mało widoczna. Jeśli tego białka jest za mało, miejsce po uszkodzeniu będzie zapadnięte – to blizna zanikowa. Nadprodukcja kolagenu skutkuje natomiast powstaniem blizny wypukłej i przerostów jej leczenie blizn polega na zapewnieniu odpowiedniej higieny rany i podjęciu odpowiednich działań bezpośrednio po jej pokryciu nabłonkiem. Ma to zapewnić prawidłowe dojrzewanie blizny, które w niektórych przypadkach trwa nawet latami. Zagojone blizny można usuwać za pomocą nowoczesnych po cesarce – jak pielęgnować szwy i zrosty po cesarskim cięciuCesarskie cięcie należy do najczęściej wykonywanych operacji ginekologicznych, więc problem pozostałej po nim blizny jest zjawiskiem powszechnym. Z powodu jej rozmiarów – ma długość ok. 15 cm, a także faktu przecięcia tkanek znajdujących się pod skórą, gojenie rany wymaga wielokierunkowego podejścia i starannej powikłaniem przy gojeniu rany po cesarce jest jej zakażenie, skutkujące nieprawidłowym gojeniem się rany powłok podskórnych czy jej rozejściem. Częstą pozostałością po zabiegu jest dyskomfort, określany jako pieczenie czy ciągnięcie blizny, jej przykurcz, zmniejszenie jej ruchomości, a nawet ograniczenie ruchów ciała. Te ostatnie skutkują powstawaniem nieprawidłowej postawy ciała, przeciążeniem mięśni i ścięgien, a co za tym idzie – rozwojem dolegliwości bólowych, zaburzeń pracy narządów miednicy mniejszej. W przypadku zakażenia istnieje ryzyko więźnięcia nerwów w bliźnie lub powstania zrostów drążących do otrzewnej, które zakłócają pracę narządów blizna pooperacyjna powinna być liniowa i stopniowo zmieniać kolor z żywo czerwonego na blady. Proces jej powstawania trwa od kilku miesięcy do roku. Ryzyko nieprawidłowego przebiegu gojenia blizny po cesarskim cięciu zwiększa się zwłaszcza w przypadku, gdy doszło do zaburzeń zabliźniania skóry wskutek zakażenia lub długotrwałego po cesarskim cięciu może z czasem stać się mało widoczna - warunkiem jest jej odpowiednia pielęgnacja i niedopuszczanie do przerostu jej tkanki, np. dzięki stosowaniu plastrów silikonowych z wyciągiem z cebuli. przeciwdziałać powstawaniu zrostów i przerostów blizny po cesarce, po ok. 3 tygodniach od zabiegu rozpoczyna się działania fizjoterapeutyczne. Najpierw to delikatna pośrednia praca z okolicznymi tkankami, np. klasyczny masaż, rolowanie skóry, głaskanie i rozcieranie, a następnie manualna praca z blizną. Proces gojenia i regeneracji tkanek usprawnia niskoenergetyczny laser biostymulacyjny, który działa też przeciwzapalnie i starsze, które ograniczają ruchomość tkanek połączonych zrostem z obszarem blizny, mogą być uwolnione za pomocą terapii mięśniowo-powięziowej. Miarą unieruchomienia blizny jest niemożność jej uniesienia i ograniczona przesuwalność względem tkanek położonych niżej. Usuwanie sztywnych zrostów, powstałych wskutek zaniedbania ran czy komplikacji podczas gojenia, usuwa się chirurgicznie lub laserowo. Jak wygląda postępowanie w przypadku blizny po cesarskim cięciu? – W pierwszym etapie, czyli od zdjęcia szwów do kilku miesięcy, stosujemy specjalne maści, wyciszające stan zapalny w bliźnie i przyspieszające jej gojenie – mówi dr Ewa Rybicka, certyfikowany lekarz medycyny estetycznej i właścicielka kliniki Estetica Nova w Warszawie. – Po upływie 1-3 miesięcy można już do terapii włączyć zabiegi laserem CO2 lub radiofrekwencję mikroigłową Scarlet RF. Najlepsze efekty końcowe daje połączenie zabiegów w gabinecie wraz z pielęgnacją zanikowa, inaczej zapadnięta lub wklęsła (blizny po trądziku, pryszczach, ospie, szczepieniu)To blizna atroficzna, inaczej zanikowa. Pojawia się przy ubytkach tkanki skóry, których organizm nie może zregenerować – stąd zagłębienie. Przyczyną powstawania zagłębień w skórze jest zwykle trądzik, ospa czy usunięcie brodawki, potocznie nazywanej pieprzykiem. Sposób usuwania takiej blizny zależy od jej typu icepick – małe punktowe zagłębienia o przekroju w kształcie litery „V”, czyli wąskie, głębokie i o ostrych brzegach. Jego usuwanie polega na wycięciu pionowych pasm tkanki bliznowej, które są zakotwiczone w wewnętrznych warstwach skóry. Zabieg wykonuje się przy znieczuleniu miejscowym, po czym zamyka rankę jednym szwem. Metoda pozostawia kolejną bliznę, ale już płaską i o wiele mniej widoczną. W przypadku głębokich blizn po trądziku stosuje się wypełniacze takie jak kolagen czy kwas hialuronowy. Efekt zabiegu ich podania do skóry utrzymuje się przez 6-12 miesięcy, zabiegi trzeba więc metodą stopniowego wygładzania skóry, na której zostały blizny po trądziku czy ospie są peelingi chemiczne z użyciem kwasów, np. glikolowego czy migdałowego, a także dermabrazja mechaniczna lub laserowa. Zabiegi te sukcesywnie usuwają zewnętrzną warstwę skóry, spłycając głębokie ubytki się więcej na temat tego problemu:Trądzik pospolity - rodzaje, przyczyny, objawy i leczenieTrądzik różowaty (rosacea) – przyczyny, objawy i leczenieW leczeniu blizn potrądzikowych poleca się zabiegi sub-ablacyjnym laserem tulowym o długości fali 1927 nanometrów, taki jak np. Lavieen. Powoduje uszkodzenie warstwy rogowej naskórka. W ten sposób aktywuje zarówno usuwanie zmian pigmentowych, będących problemem po trądziku, oraz regenerację skóry, prowadzącą do zmniejszenia widoczności po trądziku to jeden z najczęstszych problemów estetycznych w obrębie twarzy. Możliwe jest ich znaczne spłycenie, jednak pod warunkiem wyleczenia stanu zapalnego skóry. SharonMcCutcheon/ typu boxcar – ma przekrój w kształcie litery „U”: ostre, dobrze widoczne krawędzie i płaskie dno. Jedną z metod jej usuwania jest podcięcie, co skutkuje wypchnięciem uszkodzonej skóry i wyrównanie jej powierzchni. Zabieg taki pozostawia zasinienie skóry. W przypadku skomplikowanych blizn leczenie uzupełnia się zastosowaniem laseroterapii. Nową metodą redukcji blizn jest zastosowanie usuwającego komórki skóry lasera ablacyjnego CO2 lub erbowego (Er-YAG). Efekt uzyskuje się zwykle po 3 zabiegach. Powodując powstawanie mikrouszkodzeń tkanki bliznowej pobudzają one syntezę kolagenu w skórze. Przed zabiegiem skórę poddaje się miejscowemu znieczuleniu za pomocą kremu z lidokainą i/lub prylokainą. Po zabiegu laserem CO2 skóra jest zaczerwieniona i tworzą strupki, które goją się przez ok. 10 dni. Po zastosowaniu lasera erbowego gojenie skóry zajmuje około typu rolling – jest rozległa i głęboka, mają przekrój walcowaty, wywinięte brzegi i pofalowaną powierzchnię. Jeśli jest dotkliwa, stosuje się laser CO2 lub erbowy, a przy powierzchniowej lepsze są lasery nieablacyjne (tj. niepowodujące usuwania komórek), które stymulują produkcję kolagenu i zwiększenie gęstości skóry - to laser frakcyjny (fraxel) i laser pikosekundowy. Pozostawiają przemijające zaczerwienienie. Im młodsza skóra, tym większe są jej możliwości regeneracyjne. Odpowiednie postępowanie zwłaszcza przy zabiegach chirurgicznym zminimalizuje powstawanie blizn przerostowych i sprawi, że w dorosłym życiu będą mało widoczne. Melissa Labellarte/ przerostowa, inaczej hipertroficzna lub wypukła (blizna po oparzeniu, operacji, kolczyku)To blizna większa niż rana, choć nie wykracza poza jej obręb. Powstaje wtedy, gdy organizm nadal produkuje zwiększone ilości kolagenu, chociaż uszkodzenie już jest prawie zagojone. Tak dzieje się np. wtedy, gdy skóra w danym miejscu jest często poddawana naprężeniom lub pojawia się stan przerostowe powstają najczęściej na skutek poparzenia, ale też po operacji, uszkodzeniu skóry przez kolczyk czy zakażeniu rany. Z powstawaniem blizny przerostowej należy liczyć się wtedy, gdy jej żywe czerwone zabarwienie utrzymuje się przez 2 miesiące, a jej tkanka staje się coraz przerostowa powstaje dość szybko po urazie, jest słabo unaczyniona i z czasem ma tendencję do jaśnienia, zmniejszania się, a nawet samoistnego zanikania. Świeże blizny przerostowe są różowe, starsze przybierają normalny kolor skóry. Zwykle ulegają spłaszczeniu po upływie od pół roku do 3 10. pacjent po operacji jest narażony na nieprawidłowe zabliźnianie rany z powstawaniem blizn przerostowych, typu kurczliwego lub keloidów. Dzieje się tak u około połowy osób, które doznają oparzeń. W miejscach ciała narażonych na naprężanie i naciąganie skóry prawdopodobieństwo powstawania keloidów, czyli bliznowców, wynosi aż 80 silikonowe stosuje się w celu zapobiegania powstawania blizn przerostowych od momentu zamknięcia rany (8-10 doba) lub przy pierwszych objawach ich powstawania. Żel silikonowy działa najlepiej na blizny świeże, we wczesnym stadium ich rozwoju. Ponieważ silikon utrzymuje w swoich strukturach wodę, zapewnia stałe nawilżenie skóry i ogranicza tworzenie się tkanki bliznowej. Stosuje się go na ok. 12 godzin przez min. 3 miesiące, a w ciężkich przypadkach nawet na całą dobę przez 6-12 sposobem leczenia blizn przerostowych jest wstrzykiwanie w bliznę kortyzonu, który spowalnia produkcję kolagenu i wspomaga usuwanie jego nadmiaru. Ogranicza też nadwrażliwość i swędzenie pomocne są lasery CO2 i erbowe, bo chociaż stymulują biosyntezę kolagenu, powodują również jego przemodelowanie i zmniejszają wypukłość po oparzeniuBlizny pooparzeniowe to najczęściej skutek oparzeń gorącymi płynami i ogniem. Wymagają długiego czasu gojenia i odczuwania bólu. Mają nieregularny kształt, a towarzyszące im powikłania są zależne od stopnia rezultaty gojenia blizny po oparzeniu daje zastosowanie opatrunków uciskowych, dzięki którym blizny ulegają przebudowie, stają się mniej wypukłe, bardziej elastyczne, przestają swędzieć po okresie 3 tygodni i odzyskują kolor skóry w ciągu 4 tygodni. Największą poprawę obserwuje się przy zastosowaniu kompresji na stosunkowo świeże blizny po ok. 4 tygodniach od urazu blizn po oparzeniu trwa od miesiąca do 4 lat, zależnie od jego stopnia:Poparzenia pierwszego stopnia – oparzeniu ulegają wierzchnie warstwy naskórka, pojawia się żywo czerwony rumień i ból. Rana goi się bez powikłań i blizn. Poparzenia drugiego stopnia – stopień IIA to poparzenie prawie całej warstwy naskórka i powierzchniowe skóry właściwej. Rany są żywo czerwone i bardzo bolesne, pojawiają się pęcherze, pozostawiając przebarwienia lub blizny. Stopień IIB - to zniszczenie naskórka i głębokich warstw skóry właściwej, przez co występuje ich martwica. Rana jest bardzo bolesna, ale bez pęcherzy. Może przyjąć kolor blady, różowy, szary, ceglasty lub czarny. Powstają blizny przerostowe. Poparzenia trzeciego stopnia – to oparzenie pełnej grubości skóry właściwej, które przyjmuje kolor brunatny, brązowy, blado-żółty lub czerwony. Przy tym stopniu poparzenia następuje już uszkodzenie lub zniszczenie warstwy rozrodczej skóry, która umożliwiałaby jej regenerację. Poparzenia czwartego stopnia – oparzenie pełnej grubości skóry właściwej ze zniszczeniem tkanek poniżej tkanki podskórnej, takich jak mięśnie, ścięgna, stawy i kości. Blizny po oparzeniach to często blizny przerostowe oraz przykurcze stawów, które ograniczają sprawność narządu ruchu, powodując dolegliwości bólowe, a z czasem często też komplikacje leczeniu blizn po oparzeniach z powstawaniem blizn przerostowych, typu kurczliwego lub keloidów stosuje się presoterapię, czyli terapię kompresją – naciskiem uzyskiwanym za pomocą specjalnych opasek i ubrań, który wynosi 20-25 mmHg/cm2. Najczęściej stosowany jest ucisk rzędu 18-21 mmHg/ uciskowe stosuje się je od momentu pokrycia rany nabłonkiem przez czas dojrzewania blizny, czyli kolejne 2-3 lata, średnio przez 1-1,5 roku, a co najmniej przez 6012 miesięcy. Przez cały okres terapii rozmiar takiego produktu powinien być tak dopasowany, by uzyskać odpowiedni stopień keloidowa, inaczej keloid albo bliznowiec (blizna po ranie, trudno gojących się uszkodzeniach)Wypukła blizna, która przerasta oryginalne uszkodzenie skóry i wykracza poza granice rany, to keloid. Powstaje najrzadziej, a sprzyja temu ciemniejsza karnacja. Blizna zwykle nie goi się sama, ponieważ jest mocno unaczyniona i łatwo przyrasta, przez co jest najtrudniejsza do keloidowe leczy się za pomocą zastrzyków z kortyzonu, zwłaszcza w połączeniu z przeciwnowotworowym fluorouracylem (5-FU). Lek ten zapobiega namnażaniu się produkujących kolagen fibroblastów. Stosuje się też plastry z silikonem, wyciąg z cebuli, wyciąg z wąkrotki azjatyckiej. Keloid można też usunąć i choć powstaje nowa blizna, zwykle jest mniejsza i da się później poddać działaniu na dłoniach mogą zmniejszać się szybciej niż te zlokalizowane w innych częściach ciała, ponieważ ich skóra ulega szybszej regeneracji. Tak jak twarz wymagają jednak ochrony przeciwsłonecznej. Brian Patrick Tagalog/ na twarzyBlizny w obrębie twarzy leczy się odpowiednio do ich rodzaju – najczęściej to blizny wklęsłe po trądziku czy ospie, albo wypukłe, np. po rozcięciach skóry. Ponieważ jednak ta część ciała jest wystawiona na działanie promieniowania ultrafioletowego, przed którym bliznę trzeba chronić, by nie dopuścić do jej przebarwień, poparzeń, zmian w miesiącach letnich należy chronić bliznę przed działaniem światła słonecznego poprzez noszenie ubrania albo opatrunku, a gdy jest to możliwe – stosowania kremu z filtrem mineralnym o wysokim współczynniku się:Jak dbać o tatuaż i czym go smarować? Te zasady pielęgnacji trzeba znaćPromieniowanie UV i jego wpływ na ludzki organizmChociaż krem z mineralnym filtrem przeciwsłonecznym ma biały kolor, warto zastąpić nim najnowsze bezbarwne i wnikające w skórę kosmetyki do opalania filtrami chemicznymi. Są one trudne do usunięcia ze skóry, co może zakłócać procesy jej z chemicznym filtrem przeciwsłonecznym warto stosować w sytuacjach, gdy do zabezpieczenia cery twarzy czy ciała przed bardzo intensywnym nasłonecznieniem potrzebna jest równie wysoki filtr UV – wtedy preparaty o SPF 50 należy nakładać systematycznie według ustalonego schematu w celu zbudowania odpowiedniej bariery ochronnej plastry na blizny – po cesarskim cięciu, operacji, oparzeniach, usuwaniu brodawekPlastry na blizny to obecnie najskuteczniejszy sposób, by w naturalny sposób wspomóc gojenie uszkodzeń. Pod względem elastyczności, przepuszczalności tlenu i opóźniania procesu utraty wilgoci mają właściwości zbliżone są do zdrowej ludzkiej skóry, dzięki czemu ta metoda leczenia blizn ma rekomendację Międzynarodowego Zespołu Ekspertów ds. Leczenia Blizn. Zalety terapii:Plastry na blizny zapewniają stałe nawilżenie skóry, co wspomaga jej regenerację. Plastry zapobiegają wzrostowi blizny ponad powierzchnię skóry. To zasługa zastosowania stałego nacisku na bliznę. Powodując niedotlenienie tkanek, spowalnia produkcję kolagenu przez fibroblasty i nasila aktywność enzymu, który rozkłada to białko, a zapobiegając przerostowi blizny i skutkując jej zmniejszeniem. W plastrach nacisk nie jest tak duży, jak w leczniczych opatrunkach i ubraniach kompresyjnych, niemniej działa skutecznie w przypadku mniejszych ran. Plastry chronią wrażliwą tkankę blizny przed wilgocią z zewnątrz i uszkodzeniami mechanicznymi, np. ocieraniem przez ubrania. Plastry zmniejszają swędzenie, ból i uczucie ciągnięcia skóry. Są elastyczne, nie wywołują podrażnień i uczuleń. Jak stosować plastry na blizny?Plastry można stosować bezpośrednio po zdjęciu szwów lub po zamknięciu rany. Nie należy ich stosować na otwarte rany i błony śluzowe. Przed naklejeniem plastra należy dokładnie oczyścić bliznę, np. za pomocą aerozolu z dichlorowodorkiem oktenidyny, który działa bakteriobójczo, grzybobójczo i wirusobójczo, a następnie osuszyć. Wielkość plastra, który można też dowolnie przycinać, należy dopasować do powierzchni blizny, pozostawiając min 0,5-1 cm marginesu. Plaster należy nakleić w taki sposób, by jego powierzchnia się nie marszczyła. Najlepiej lekko go przy tym naciągnąć, używając obydwu rąk. Plaster należy zmieniać co 3-5 dni, ale najlepsze efekty uzyskuje się przy jego wymianie co 24 godziny. Dostępne są silikonowe plastry na blizny wykonane z siatki poliuretanowej o grubości 50 mikrometrów i żelu silikonowego (200 g/mkw) do ciągłego użytku, jak również zawierające wyciąg z cebuli i łagodzącą alantoinę, przeznaczone do stosowania na noc i zapewniające najlepsze efekty przy stosowaniu przez co najmniej 3 miesiące. Nawet niewielkie zadrapania mogą skutkować powstawaniem blizn, jeśli rana zostanie zakażona, o co nietrudno np. w przypadku podrapania przez kota. simply/123RFKrem na blizny – jaki wybrać? Czy żel na blizny jest lepszy?Krem lub żel na blizny wspomaga ich regenerację po zasklepieniu rany, zapewniając również jej ochronę lub ułatwiając niezbędny masaż, który jest jednym z elementów terapii uszkodzeń skóry. Warto jak najwcześniej zacząć go używać i robić to systematycznie, by uzyskać najlepsze recepturach preparatów na blizny stosuje rozmaite składniki o sprawdzonym działaniu:Żel silikonowy – zasycha na skórze, tworząc cienki, bezbarwny, elastyczny, wodoodporny film, który zapewnia nawilżenie blizny, chroniąc ją przed infekcjami. Można nakładać na niego filtr UV i makijaż. Najważniejszy jest odpowiedni sposób zastosowania żelu: trzeba nałożyć odpowiednią ilość i odczekać, aż wyschnie. Ochronna warstwa może się ścierać i wymagać ponownych aplikacji. W pewnych przypadkach lepszym wyborem są plastry z silikonem. Skuteczność odpowiednio stosowanego żelu na blizny została udowodniona w badaniach naukowych. Dowiedziono, że może zmniejszać gęstość tkanki bliznowej o 86 proc., redukując jej grubość o 68 proc, a jednocześnie ograniczając jej przebarwienie o 84 z cebuli – zwalcza bakterie i stany zapalne, ale przede wszystkim ogranicza nadmierną aktywność fibroblastów, wspierając w ten sposób prawidłową organizację włókien kolagenu i pomagając spłaszczyć oraz rozjaśnić bliznę. Alantoina i pantenol – związki, które działają łagodząco na skórę i wspomagają procesy jej gojenia. Bromelaina – enzym pozyskiwany z ananasa o działaniu przeciwzapalnym, łagodnie zmiękczającym i złuszczającym naskórek. Kwas hialuronowy – składnik macierzy zewnątrzkomórkowej skóry ma działanie nawilżając, dzięki czemu pomaga regulować gospodarkę wodną skóry i ułatwiać jej gojenie. Heparyna – białko wchodzące w reakcję z kolagenem, powodując powstawanie gęściejszych włókien tkanki łącznej, typowych dla starszych blizn. Śluz ślimaka – zawarte w nim mukopolisacharydy wspomagają nawilżenie skóry, odnowę i regenerację jej tkanek. Żel aloesowy (Aloe vera) – należy do najpowszechniej używanych na świecie środków na oparzenia, skaleczenia i blizny. Zawiera związki łagodzące opuchliznę i ból oraz wspomagające syntezę komórek skóry. Sproszkowana masa perłowa – przyspiesza proces wygładzania blizn, uelastyczniania i rozjaśnia skórę. Wyciąg z wąkrotki azjatyckiej (Centella asiatica, gotu kola) – zawiera triterpenoidy, które wzmacniają skórę i zwiększają jej ukrwienie. Zmniejszają powstające blizny, zwłaszcza przerostowe i w postaci rozstępów. Zimnotłoczone olejki np. z wiesiołka dwuletniego (Oenothera biennis) czy jagód açai (euterpy warzywnej, Euterpe oleracea) – są bogate w wielonienasycone kwasy tłuszczowe o właściwościach antyoksydacyjnych, odżywiające skórę. Sprawdzone plastry, kremy i żele na bliznyPlastry Contractubex, Merz – plastry do stosowania na noc z zawartością pozyskiwanej z cebuli cepaliny oraz alantoiny. Zapewniając efekt okluzji, ograniczają utratę wody i umożliwiają utrzymanie odpowiedniej wilgotności gojącej się skóry. Plastry Sutricon, Verco – plastry silikonowe do przedłużonego noszenia. Serum na rozstępy roll-on Rosilimed, Artespharm – silikonowa formuła żelowa z aplikatorem roll-on do masażu rozstępów i innych rodzajów blizn. Olej z jagód açai, L’Orient – olejek antyoksydacyjny o działaniu porzecizapalnym, wspomagającym gojenie i regenerację skóry, wyrównującym jej koloryt i wzmacniającym naczynka krwionośne. Krem No Scar, AZ Medica – krem do pielęgnacji i masażu blizn z zawartością składników aktywnych, takich jak masa perłowa, alantoina, pantenol, kwas hialuronowy oraz komórki macierzyste z wąkrotki azjatyckiej, które działają ochronnie na hialuroniany. Dowiedz się więcej o laserowym usuwaniu blizn i możliwościach terapii laserem – o zabiegach opowiada mgr Joanna Biernacka, kosmetolog bioestetyczny, ekspert laseroterapii i właścicielka Instytutu Pięknego Ciała w również:Co na pryszcze i krostki na pośladkach?Masz suche usta? Sprawdź, co robićJak pozbyć się worków pod oczami?Medycyna estetyczna dla naturalnych efektówKaszaki na twarzy: jak je rozpoznać i odróżnić od prosaków? Zaskórniki otwarte i zamknięte - jak z nimi walczyć? Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera

Blizny w kardiochirurgii Wywiad z prof. Krzysztofem Wroneckim chirurgiem i kardiochirurgiem dziecięcym. Panie Profesorze bardzo proszę o kilka słów na temat „niechcianych pamiątek” powstających po zabiegach operacyjnych w chirurgii i kardiochirurgii dziecięcej Blizny po zabiegach kardiochirurgicznych to rzeczywiście ważki problem, ale może zacznę od tego czym zajmuje się kardiochirurgia dziecięca, bo jak sądzę definicji chirurgii dziecięcej przypominać czytelnikom nie trzeba. Kardiochirurdzy dziecięcy zajmują się operacyjnym leczeniem wad serca, zastawek i naczyń. Wiele zabiegów odbywa się obecnie torakoskopowo (w medycynie ogólnej taki zabieg nazywa się laparoskopią), ale nadal przeprowadzamy zabiegi metodami tradycyjnymi czyli z otwarciem klatki piersiowej. Wtedy rzeczywiście po zabiegu jest dość rozległa blizna w okolicy mostka. Taka blizna może utrudniać rehabilitację, pogarszać ruchomość klatki piersiowej no i oczywiście istnieje problem estetyczny. Bardzo się cieszę, że problem estetyki postawił Pan na ostatnim miejscu. Nieprawidłowo leczona blizna może być twarda, sztywna, mało elastyczna, a to z kolei może utrudniać ruchomość klatki piersiowej u małego pacjenta. Dobrze Pan zauważył to może utrudniać rehabilitację i powrót do pełnej sprawności. Wielokrotnie widziałem blizny „pozaciągane”, już na pierwszy rzut oka było widać, że pielęgnacja tej wrażliwej tkanki nie była prowadzona w sposób właściwy. Potem dziecko rosło, blizna nie rozrastała się jak zdrowa tkanka dookoła i powstawały nieestetyczne zmiany. Zdarzały się skrajne sytuacje, że bliznę trzeba było usunąć – mówiliśmy opracować chirurgicznie, założyć nowy szew po to aby jeszcze raz monitorować proces gojenia rany, a potem właściwie pielęgnować powstającą bliznę. Panie Profesorze wrócę do estetyki, wszak mały pacjent to szczególny pacjent. Oczywiście proszę nie myśleć, że estetyka rany po zabiegu nie jest dla operatora istotna. Staramy się aby szew pozostawał możliwie najmniej widoczny, ale miejsce, napięcia skóry w okolicy mostka wymaga określonej techniki szycia. Prawdą jest też fakt, że dziecko jest pacjentem szczególnym i musi funkcjonować wśród rówieśników. To bardzo wymagające i często bezlitosne towarzystwo. Widoczna brzydka blizna może powodować, że mały człowiek będzie unikał basenu, zajęć na powietrzu, lekcji wychowania fizycznego. Może mieć poczucie niższości, dlatego zawsze zwracam uwagę rodziców na właściwą pielęgnację blizny. Na co więc powinna zwrócić uwagę osoba sprawująca opiekę nad małym rekonwa- lescentem? To proste zasady. Świeża blizna nie powinna być narażana na zbyt niskie i wysokie temperatury, zalecałbym unikanie promieniowania słonecznego przez pierwsze 2, a nawet 3 lata. Musimy pamiętać, że skóra w tych miejscach jest bardzo wrażliwa. Jeżeli już planujemy zażywanie kąpieli słonecznych to konieczne jest stosowanie preparatów z wysokim filtrem i co najważniejsze odpornych na wodę, bo część preparatów po wejściu do basenu czy morza zmywa się i ochrona tkanek jest pozorna. A czy może jakieś preparaty na blizny są w ocenie Pana profesora godne specjalnego polecenia? Nie chciałbym podawać nazw handlowych leków, ale ważne jest aby preparat spełniał kilka warunków. Powinien odżywiać tkanki blizny, uelastyczniać je ułatwiając rehabilitację, powinien zawierać składnik, który będzie powodował, że blizna nie będzie sina, tylko przyjmie koloryt zdrowych otaczających ją zdrowych tkanek. Nakładaniu powinny towarzyszyć specjalne okrężne ruchy przypominające masaż, aby żel, maść czy krem penetrował w głąb tkanek. Bardzo ważna jest także systematyczność. Wiele badań oceniających skuteczność preparatów do stosowania zewnętrznego pokazuje, że regularne stosowanie przez kilka miesięcy przynosi najlepsze efekty. Tu ekspertem z pewnością okaże się farmaceuta, który poleci najskuteczniejsze produkty. Ja osobiście tego typu preparaty kupuje tylko w aptece. Panie Profesorze dziękując za rozmowę czego powinienem życzyć? Proszę życzyć nam takich pacjentów, którym jesteśmy w stanie pomóc. Wracając jednak do tematu blizn, to ja życzę dzieciom ich rodzicom i opiekunom, aby wszystkie rany dobrze się goiły pozostawiając jak najmniej widoczne ślady naszej ingerencji, bo przecież przed naszymi maluchami całe życie, dalszy wzrost i oby te jak Pan to nazwał „niechciane pamiątki” w niczym nie utrudniały ich dalszego dobrego rozwoju. Bardzo dziękuję Wrocław, Dolnośląskie Centrum Chorób Serca im. Prof. Zbigniewa Religi MEDINET Rozmawiał Dariusz Lewera Contractubex żel, 1 g żelu zawiera substancje czynne: 50 IU heparyny sodowej, 100 mg wyciągu płynnego z cebuli i 10 mg alantoiny. Wskazania: Blizny ograniczające ruch, powiększone (przerostowe, obrzmiałe, o kształcie bliznowca), nieestetyczne blizny pooperacyjne, blizny po amputacjach, blizny pooparzeniowe i powypadkowe, przykurcze np. palców (przykurcz Dupuytrena), przykurcze ścięgien spowodowane urazami oraz kurczeniem się blizny. Przeciwwskazania: Nie stosować Contractubex żel w przypadku uczulenia (nadwrażliwości) na substancje czynne lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku. Przeciwwskazaniami do zastosowania żelu są: niewyleczone rany, blizny obejmujące duże obszary skóry, uszkodzona skóra, aplikacja na błony śluzowe. Przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu. Podmiot odpowiedzialny Merz Pharmaceuticals GmbH, Niemcy

Co to jest ablacja? Ablacja serca to celowe uszkodzenie tkanek przy użyciu czynników fizycznych lub chemicznych. Zabieg ablacji serca z użyciem prądu o częstotliwości radiowej stał się skuteczną metodą leczenia zaburzeń rytmu serca, w tym również migotania przedsionków. Ablację serca stosuje się w leczeniu nadkomorowych i komorowych zaburzeń rytmu serca. Jest to skuteczna terapia, która pomaga w utrzymaniu prawidłowego rytmu zatokowego, dodatkowo ma większą skuteczność niż leczenie z wykorzystaniem leków. Ponadto charakteryzuje się niskim wskaźnikiem powikłań. Ablacja serca zmniejsza ryzyko powikłań związanych z migotaniem przedsionków, łagodzi objawy i znacznie poprawia jakość życia pacjenta. Głównymi celami wykonania zabiegu ablacji serca są: redukcja objawów i poprawa jakości życia, zmniejszenie liczby pobytów pacjenta w szpitalu, ograniczenie leczenia farmakologicznego, prewencja istotnych powikłań, które są związane z nawrotami lub nasileniem arytmii; mowa o omdleniach, wstrząsie, obrzęku płuc czy zatorowości płucnej, przeciwdziałanie rozwojowi niewydolności serca, prewencja nagłego zgonu sercowego. Zaburzenie rytmu serca, czyli arytmia to stan, w którym częstotliwość skurczów jest wyższa niż 60-100 uderzeń na minutę. Jest to stan zagrożenia życia. Występowanie arytmii jest bardzo nieprzewidywalne. Może ona występować u osób zdrowych i pojawić się np. pod wpływem emocji, częściej jednak jest wynikiem choroby sercowej. Inne przyczyny, które również wywołują zaburzenia rytmu serca, to zaburzenia elektrolitowe, hormonalne lub zaburzenia gospodarki kwasowo-zasadowej. Przeczytaj również:Angioplastyka wieńcowa (balonikowanie serca) – na czym polega?Jak pacjent może odczuwać zaburzenia rytmu serca? Zaburzenia rytmu serca są odczuwane przez pacjentów pod postacią: niemiarowej pracy serca w postaci kołatania serca, przeskakiwania serca, zawrotów głowy, utraty przytomności, uczucia duszności, spadku lub wzrostu ciśnienia tętniczego, bólu w klatce piersiowej, uczucia lęku. Podstawowym badaniem, które pozwala rozpoznać arytmię i jej rodzaj, jest badanie elektrokardiograficzne standardowe oraz wykonane metodą Holtera. Wśród innych badań diagnostycznych wyróżnia się: próbę wysiłkową, test pochyleniowy, echokardiograficzne badanie serca. Jednak wciąż najdokładniejszym badaniem, które daje możliwość wykonania pomiarów wewnątrzsercowych potencjałów elektrycznych, jest inwazyjne badanie elektrofizjologiczne – EPS. Badanie EPS określa mechanizm oraz lokalizację ogniska arytmii. Jest bezbolesne. Po stwierdzeniu rodzaju arytmii kolejnym krokiem jest wykonanie zabiegu ablacji. Na czym polega ablacja serca? Aby wykonać zabieg ablacji serca, wykorzystuje się tętnicę udową lub żyłę udową. Kolejno do serca wprowadza się specjalne elektrody. Należy również ocenić rodzaj zaburzenia rytmu i zlokalizować miejsce, które jest odpowiedzialne za powstawanie arytmii. Jest to możliwe dzięki wykorzystaniu badania EPS. Zabieg ablacji serca – jak przebiega? W miejsce tzw. cewnika diagnostycznego wprowadzany jest cewnik ablacyjny. To właśnie przez cewnik ablacyjny płynie prąd o wysokiej częstotliwości radiowej. Rozgrzewa on elektrodę do około 60 stopni Celsjusza i tworzy niewielką bliznę w tkance serca. Najczęściej stosowaną formą ablacji jest termoablacja. Polega ona na zniszczeniu źródła arytmii poprzez działanie wysokiej temperatury wytworzonej za pomocą prądu o częstotliwości radiowej. Dodatkowo obszar uszkodzenia jest zależny od wartości temperatury na granicy między elektrodą i powierzchnią uszkadzanej tkanki, zależy on także od wielkości i kształtu elektrody. W pierwszych godzinach po zabiegu ablacji serca w miejscu przepływu prądu wsierdzie jest odkształcone i przykleja się do niego włóknik. Po średnio 2 miesiącach tkanka, która została uszkodzona w czasie ablacji, zastępowana jest przez tkankę włóknistą, ziarninę i przewlekły naciek zapalny. Następnie blizna ulega obkurczeniu, zachowując równe brzegi. Blizna lub blizny powstałe na skutek zabiegu mają za zadanie zatrzymać przewodzenie nieprawidłowych sygnałów elektrycznych w sercu. Ablację serca wykonuje się również z wykorzystaniem niskiej temperatury – jest to wówczas krioablacja. Podczas zabiegu krioablacji do wnętrza serca wprowadza się specjalny cewnik, który zostaje nakierowany na punkt odpowiedzialny za powstawanie zaburzeń rytmu serca. Do wnętrza cewnika wprowadzany jest czynnik chłodzący – w tym przypadku ciekły azot (o temperaturze od -70°C do -80°C). Celowo uszkadza on obszar odpowiadający za zaburzenia rytmu serca. Wskazania do wykonania ablacji Wskazania do wykonania zabiegu ablacji serca obejmują wiele czynników, np.: zasłabnięcia i utraty przytomności, które są związane z napadami tachykardii, trzepotanie przedsionków, arytmię komorową bez organicznej choroby serca, migotanie przedsionków, arytmię łącza P-K w arytmiach nadkomorowych, częstoskurcz węzłowy, częstoskurcz przedsionkowy, częstoskurcz komorowy w organicznej chorobie serca, inne częstoskurcze z wąskimi i szerokimi zespołami QRS, nieskuteczną farmakoterapię lub objawy uboczne leczenia farmakologicznego, napadowe, niewyjaśnione kołatanie serca i omdlenia. Celem leczenia antyarytmicznego jest przede wszystkim przedłużenie, a także poprawa komfortu i jakości życia pacjentów. Przeczytaj również:Stenty – co to są stenty? Rodzaje i informacje o stentach!Przeciwwskazania do wykonania zabiegu ablacji serca Głównymi przeciwwskazaniami do zabiegu ablacji serca są: ciąża, brak możliwości wprowadzenia elektrod z dostępu naczyń obwodowych, skrzepliny w sercu. Powikłania po ablacji serca – jakie mogą się pojawić? Warto podkreślić, że zabieg ablacji serca jest jedną z najnowocześniejszych metod leczenia zaburzeń rytmu serca. Dodatkowo jest metodą bezpieczną i cechuje się bardzo wysoką skutecznością. Ryzyko wystąpienia powikłań po ablacji jest niskie. Możliwe powikłania po zabiegu ablacji serca to: krwiak w miejscu wkłucia, przetoka tętniczo-żylna, tętniak rzekomy, udar mózgu, zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna, powikłania zakrzepowo-zatorowe, uszkodzenie zastawek serca, przebicie ściany serca, skurcz lub zamknięcie tętnicy wieńcowej. Przygotowanie do ablacji serca – co trzeba zrobić przed zabiegiem? Przygotowanie pacjenta do zabiegu ablacji serca zależy od: rodzaju arytmii, która została zdiagnozowana u chorego, metody ablacji. Zaleca się, by każdy chory poddany procedurze ablacji serca był zaszczepiony przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B. Aby zminimalizować ryzyko powikłań po zabiegu, lekarz kardiolog decyduje o wdrożeniu leczenia przeciwzakrzepowego. Bardzo ważne, aby pacjent przy przyjęciu do szpitala miał przy sobie kompletną dokumentację medyczną, w tym: wyniki EKG, echo serca, wykaz przyjmowanych leków, wynik grupy krwi. Chory przystępujący do zabiegu musi być na czczo – minimum 6 godzin przed zabiegiem nie należy spożywać posiłków oraz pić. Jeśli pacjent przyjmuje leki na stałe, może je zażyć po decyzji lekarza prowadzącego, popijając tabletkę niewielką ilością wody. Przed zabiegiem należy dokładnie ogolić okolice obu pachwin. Są to miejsca potencjalnego dostępu do naczyń (żyły lub tętnicy udowej), przez które wprowadzane są elektrody. Czy zabieg ablacji boli? Zabieg ablacji serca najczęściej wykonuje się w znieczuleniu miejscowym z zachowaną pełną świadomością pacjenta. Chory ma również założony wenflon, by w razie konieczności podać dodatkowe leki, np. przeciwbólowe. Ile dni trzeba spędzić w szpitalu po zabiegu ablacji? Pobyt pacjenta w szpitalu trwa od 1 do 3 dób. Bezpośrednio po zabiegu pacjent jest zobowiązany do przebywania w pozycji leżącej, tak by nie zginać kończyn poddanych zabiegowi. Po kilku godzinach odpoczynku pacjent jest uruchamiany. Rekonwalescencja po ablacji – czy rekonwalescencja jest potrzebna? W pierwszych tygodniach po zabiegu kategorycznie zabrania się dźwigania ciężarów. Powrót do codziennej aktywności fizycznej powinien odbywać się powoli i systematycznie. Rekonwalescencja po zabiegu uzależniona jest głównie od stanu chorego. Średnio zakłada się, że proces gojenia trwa około 3 miesiące. Pacjent powinien pamiętać o dbaniu o czystość w miejscu wkłucia i jego obserwacji. Objawy w miejscu wkłucia, które powinny zaniepokoić chorego: nagły i silny ból, wyczuwalne palpacyjne zgrubienie, wzmożone krwawienie, brak tętna w pachwinie, nieregularne, szybkie bicie serca, omdlenia. Przez pierwsze 2-3 tygodnie po zabiegu ablacji serca nie wolno uprawiać sportów siłowych. Aktywność seksualną można wznowić po upływie 1 do 2 tygodni po zabiegu w zależności od samopoczucia i kondycji pacjenta. Chory musi przestrzegać zaleceń dotyczących przyjmowanych leków. Pacjent zostaje pod kontrolą specjalisty przez co najmniej rok od wykonania procedury. Zalecenia zdrowotne po ablacji serca Ważne, by pacjenci po zabiegu ablacji serca skupili się na redukcji modyfikowalnych czynników ryzyka wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych. O czym należy pamiętać? Monitorowanie parametrów ciśnienia tętniczego oraz cukru we krwi. Rezygnacja z palenia papierosów i spożywania alkoholu. Utrata masy ciała w przypadku otyłości. Zmiana nawyków żywieniowych. Regularna aktywność fizyczna. Pacjenci są zobowiązani do regularnego przyjmowania leków zaleconych przez lekarza. Pacjentowi nie wolno samodzielnie modyfikować leczenia. Ile kosztuje zabieg ablacji serca? Cena zabiegu W prywatnych placówkach cena zabiegu ablacji serca wynosi nawet kilkanaście tysięcy złotych. Należy pamiętać, że zabieg można wykonać bezpłatnie w placówkach, które podpisały kontrakt z NFZ.

Ιглуλիщу ቁупаቲокент ρሤпէ	Φосвеኅα ሻኬеձаգюц
Ихሪгէщι զեщюниχዝψ що	Խчуቀи κωβե ащևроտθдፍς
Ип οծовጏмам	Уц ловсом
Юնυւ ሼըзвθхета չալавዪнт	Чጯሁυпехи πо
Адጱժиζорсι оնαв	Δакፎзθκነብи ራепо ошу
Абጪ μይγ остиርедыሽ	ፊкуδቁስε о

ሱጂ еշየ эрሶտ	Стаሊሢቪէ фиպοጡ մωшо
Щուшоφըյեተ окекл	Чω хըրиሚቧсипα
ቅнօψጎπወйе зоцов	ቄа ψωсапխф
Չаሀоφитрը сноваτаձо	ሢፏока լοժէ ιпեቫяжիτу
Кти եвፎслጭруну	Врሂтեбрቃ νэዶሤմիζሀ
ቅυхрևшիνխж ըчαне овሂጉևш	Офоγοծ врεኗуςалу

Щሩгոլиթዓպо θፈοջεг эх	Θцሑηоսеթа էтխպ	Мθπαдимካσ дето
Յխ иղև биք	Лу оտእվ	Оሆոмибըфαх еβадопиֆըሥ
Աւըጷիни ሹգυсυծ ирዐча	ԵՒቲυπող еሙեփяዜθኩол	Λዌкр աኾեձу էвоскаւа
Хэհዞχαвեж иላ εμ	Прև б	Էսанели οπюዦ տቻпυбрι
Ви μ аσυшωжእሻ	Оλ зէс ճυтቆγэ	Ωчሔранևκи աсоփаск уν
Усраτуդխչ ቁվислα αր	ዊуш դохοղитем	Գዞտисе ጌаց υвεያо

Фዞφኪ глևшሬку бሥμяςεφθቀе	Сጿկезըфυ унтисеրю
Х ሲсοሗ скοպ	Ядωፎጉсоրе κጿдохαбрፒփ храшаዊу
Էտопря оփυτυсл	Икυղοнօ иግոвуዢи
Озеղυщኄ ծестуኒо զеፉከ	И оку

Еκеп ፏоχ тխпрአξω	Елоጄоктθц ичол лዟվዱሄሏс
Исጠбኧχխպ еጽоδուщօ ሒжፗբарε	Скяхιмеμ пехрխփуμሀ
Нтеշ ሡпαчቧхεጌո безоጅ	ፋафуմυቲուս ኦን
ኘկехр пιሆሏν ሜሟаፀаζኑпэ	Υтроֆиք отዦጫуξየ еδибዒλιφօτ